Najgłębsze jaskinie na świecie. Zdjęcie

Temat jaskiń, jako obiektów badań, jest przedmiotem zainteresowania speleologów i naukowców na całym świecie. Całe kompleksy ukryte pod powierzchnią Ziemi są prawdziwym cudem geologicznym. Na świecie istnieje wiele jaskiń, wśród których wyróżniają się te najgłębsze.

Jak powstają jaskinie

Jaskinie to naturalne podziemne puste przestrzenie powstałe w wyniku różnych procesów geologicznych. Mogą one powstawać w wyniku oddziaływania wody na skały lub podczas ruchów tektonicznych skorupy ziemskiej.

Badanie jaskiń jest interesujące dla speleologów i geologów, którzy badają ich naturę geologiczną i historię ich powstawania, a także dla archeologów, historyków i paleontologów zainteresowanych znaleziskami w jaskiniach, które pozwalają na głębsze badanie przeszłości ludzkości, jej kultury i sposobu życia.

Rozwój krasologii, nauki o procesach i formach niszczenia skał rozpuszczalnych, jest ściśle związany z procesem powstawania i badania jaskiń. Pozwalają nam one lepiej zrozumieć procesy geologiczne zachodzące we wnętrznościach Ziemi.

Najgłębsza jaskinia na świecie od 2024 roku:

Najgłębsze jaskinie na świecie

Jaskinie charakteryzują się różnymi kształtami i rozmiarami i mogą obejmować studnie, galerie i korytarze. Wewnętrzne powierzchnie są często ozdobione dziwacznymi stalaktytami i stalagmitami. W zależności od składu skał można znaleźć różne formy wapiennych formacji i osadów.

Jaskinia nazwana jego imieniem. Verevkina

W 1960 roku geografowie z Tbilisi zorganizowali pierwszą ekspedycję badawczą, podczas której odkryto szczelinę. Była to seria stromych zejść połączonych galeriami. Przeszli tylko 95 m jaskini.

Jednak oficjalnie uważa się, że jaskinia została odkryta w 1968 roku przez krasnojarskich speleologów. Ich poprzednicy, uczestnicy wyprawy z 1960 roku, nie zostali zauważeni przez społeczność naukową. Krasnojarscy speleolodzy nadali szczelinie nazwę C-115. W 1982 r. została ona zbadana przez moskiewskich speleologów pod kierunkiem A. Iwanowa.

W 1986 r. grupa V. Reisnera zbadała nowe głębokości jaskini do 440 m, a następnie nazwano ją na cześć Aleksandra Verevkina. W 2000 roku badanie szczeliny było kontynuowane przez speleologów z klubu Perovo. W 2016 r. osiągnięto głębokości 630, 1010 i 1350 m.

W sierpniu 2017 r. zespołom Perovsk Speleoclub i Perovo-Speleo udało się osiągnąć głębokość 2151 m. W 2018 r. w jaskini odkryto jezioro o głębokości 9 m, które nazwano "Nemo's Last Stand".

Najgłębsza jaskinia na świecie nie została jeszcze w pełni zbadana, a dane dotyczące jej głębokości 2212 m mogą być niedokładne. W szczelinie odkryto organizmy liczące kilka milionów lat.

W sumie znaleziono ponad 20 nieznanych gatunków, takich jak:

• pijawki;
• krocionogi;
• pająki;
• fałszywe skorpiony.

Wejście do jaskini stanowi studnia o głębokości 32 m, znajdująca się w dzielnicy Gagra w Abchazji, około 15 km od miasta Gagra. Wycieczki do tej jaskini nie są prowadzone, zwiedzanie jest możliwe tylko dla speleologów i naukowców. Każdy może zwiedzić okolicę i wejść do środka - najlepszy czas na wizytę to okres od połowy maja do końca października.

Istnieje legenda o strasznym potworze, który mieszka na dnie jaskini. Według niej przerażający mieszkaniec jest ogromnym potworem z płonącymi oczami i ostrymi zębami. Wydziela smród, a jego obecność można rozpoznać po cieczy kapiącej ze sklepień jaskini.

Miejscowi uważają ją również za przystań mrocznych sił. Mówi się, że w głębi jaskini słychać dziwne żałobne dźwięki, przypominające żałobne jęki i płacz.

Uważa się, że dźwięki te są wydawane przez dusze ludzi, którzy kiedyś zmarli w tej jaskini. Istnieje przekonanie, że każdy, kto odważy się wejść głębiej do jaskini, ryzykuje, że nie wróci. Spotkanie z potworem lub duchami oznacza pewną śmierć.

Kruber

Najgłębsza jaskinia na świecie nosiła nazwę Krubera w latach 2013-2018. Jej głębokość wynosi 2 199 m, a długość ponad 20 km. Znajduje się w paśmie górskim Arabica w Abchazji. Jaskinia jest bardzo trudno dostępna, a aby dostać się do korytarzy i tuneli, potrzebny jest profesjonalny sprzęt i doświadczenie w speleologii.

Nie ma zgody co do pochodzenia systemu jaskiń. Naukowcy sugerują, że jaskinia zaczęła się formować miliony lat temu w wyniku rozpuszczania skał wapiennych przez wody gruntowe.

Wynikiem tego procesu były liczne tunele, które dziś tworzą jego unikalną strukturę. Inni speleolodzy uważają, że główny wzrost rozpoczął się dopiero około 300-400 tysięcy lat temu.

Tunele jaskini stanowią złożony system:

• galerie;
• meandry;
• studnie;
• syfony.

Począwszy od głębokości 200 m do 1679 m znajduje się 1 odgałęzienie - Nekuibyshevskoye. Główna gałąź, sięgająca do głębokości 2199 m, rozgałęzia się na 8 tuneli (syfonów) na głębokości 1300 m. Całkowita długość tych tuneli wynosi ponad 16 km.

W 1960 roku jaskinia została odkryta przez grupę gruzińskich speleologów, którzy badali podziemne korytarze w regionie.

Początkowo były to jaskinie o niewielkiej głębokości. Zespół znalazł jednak znaczne puste przestrzenie wypełnione wodą i połączone z główną jaskinią. Udało im się zejść na głębokość ponad 90 m. Nazwali jaskinię na cześć radzieckiego geografa A. A. Krubera.

W 1968 r. speleolodzy z Krasnojarska osiągnęli głębokość 210 m i nazwali to miejsce Jaskinią Syberyjską. W latach 80. zespół zszedł na głębokość 340 m, nazywając ją Kruczą. W dniu 10 sierpnia 2013 r. speleolog Gennady Samokhin osiągnął najniższy punkt znany od 2024 roku.

W jaskini jest zimno i wilgotno. Temperatura waha się tu od 0°C do +12°C. Wilgotność na dolnym poziomie sięga 100%. Woda nieustannie kapie ze sklepień, tworząc kaskady stalaktytów i stalagmitów.

W jaskini znaleziono nieznane wcześniej organizmy należące do następujących gatunków:

• stawonogi;
• gąbki;
• robaki;
• infusoria.

Odkryto również nowe gatunki ryb kręgowych i płaza ogoniastego.

Pomimo odkryć i badań prowadzonych w tej jaskini, zwiedzanie jej jest trudnym i niebezpiecznym procesem, który wymaga specjalnego przeszkolenia i sprzętu. Wycieczki nie są obecnie dostępne. Zwiedzanie jest możliwe tylko z grupą ekspedycyjną. Jaskinia znajduje się 15 km od miasta Gagra.

Sarma

Najgłębsza jaskinia na świecie nosiła nazwę Sarma w latach 2012-2013. Znajduje się w jednym z najbardziej malowniczych obszarów Abchazji - w Gagrze. Wejście znajduje się na zboczu pasma górskiego Arabica, na wysokości około 2000 m nad poziomem morza.

Jaskinia otrzymała swoją nazwę ze względu na cechy struktury: sarma nazywana jest silnym północno-zachodnim wiatrem w pobliżu jeziora Bajkał. Struktura tuneli jaskini jest złożona i zróżnicowana.

Są to:

• studnie pionowe i pochyłe galerie;
• wąskie i szerokie przejścia;
• blokady;
• podziemne jeziora.

Taka rozgałęziona struktura jest typowa dla jaskiń krasowych. Tunele i galerie tworzą 3 poziomy: górny (głębokość 420 m), środkowy (900 m) i dolny (1830 m).

Główną trudnością jaskini jest to, że stale zmienia swój wygląd. Z każdą kolejną wizytą speleolodzy zauważają, że pojawiają się nowe studnie, a stare przejścia są blokowane z powodu osuwisk. Tunele są często zablokowane.

Unikalną cechą jest bogactwo spiekanych formacji utworzonych przez wodę i minerały, dzięki którym jaskinia nazywana jest jedną z najpiękniejszych.

Nie wiadomo dokładnie, kiedy jaskinia Sarma została odkryta. Archeolodzy i speleolodzy sugerują, że pierwsi ludzie odwiedzili jaskinię pod koniec XIX wieku. Badania prowadzone były w latach 90-tych XX wieku. Wówczas możliwe było spenetrowanie jej do głębokości nie większej niż 250 m.

W 2012 roku jaskinia została zbadana przez Pawła Rudko z Krasnojarska do głębokości 1830 m, a badania wciąż trwają. Jaskinia nie jest przystosowana do zwiedzania przez turystów, badają ją tylko profesjonalni speleolodzy.

Snowy

System jaskiń Snezhnaya znajduje się 12 km od miasta Gudauta w Abchazji. Jest to jedna z najgłębszych jaskiń na świecie z dużą liczbą korytarzy i odgałęzień, których długość wynosi 42 km. Głębokość w 2024 r. wynosi 1760 m.

Jaskinia posiada 6 wejść zlokalizowanych w paśmie górskim Khypsta na wysokości 1318 m n.p.m.. Różnica wysokości między najwyższym i najniższym wejściem wynosi około 1500 m.

Wejścia do jaskiń mają następujące nazwy:

• Iluzja;
• Inter - poziom;
• Snowy;
• Pot;
• Pieprzony dół;
• Fantasy.

Jaskinia ma ponad 60 sal i galerii. Nie ma dokładnej topografii Śnieżnej, podziemny system nie został w pełni zbadany, więc liczba sal i różnica wysokości mogą się różnić w zależności od źródła.

Tunele systemu Snezhnaya mają kilka równoległych galerii z szerokim przejściem. Ale w jakiś sposób zbiegają się w jednym z głównych tuneli. Strumienie płyną wzdłuż dna galerii. Różnica wysokości między galeriami często przekracza 100 m.

W Jaskini Śnieżnej znajdują się imponujące obiekty:

• najgłębszy odwiert "7 Seconds" o głębokości 270 m;
• Największą salą jest Sala Tronowa o długości 309 m i szerokości 109 m;
• Diamentowa galeria ze stalagmitami;
• Studnia z koralowcami;
• Kwiatowy ruch;
• hale uniwersyteckie, Hope, Victory, EGAN i inne.

W jaskini znajdują się również syfony - miejsca, w których sklepienie opada poniżej poziomu wód gruntowych. Jaskinia powstała w górnojurajskich i dolnokredowych wapieniach, dolomitach i zlepieńcach.

Po drodze badacze napotykają różne formacje spiekane: stalaktyty, stalagmity i stalagnaty. Średni zakres temperatur w jaskini wynosi od 0 do +6 °C.

W jaskini odkryto podziemną rzekę o długości ponad 7 km, która tworzy wodospady (na przykład Irkuck o wysokości 45 m. Szczególnie interesujące jest jezioro Morozova (25 m długości i ponad 19 m głębokości).

Znajdują się tu unikalni przedstawiciele flory i fauny:

• fałszywe skorpiony;
• Brooks;
• woodlice;
• pająki jaskiniowe i inne gatunki.

Badanie jaskini rozpoczęło się w latach 70. i trwa do dziś. Jednak dopiero w ostatnich latach została ona aktywnie zbadana. Do 2024 roku w jaskini przebywało mniej niż 100 osób.

Lamprechtsofen

Najgłębsza jaskinia na świecie została nazwana Lamprechtsofen w 1998 roku. Jest to system jaskiń krasowych znajdujących się w Północnych Alpach Wapiennych. Część z nich znajduje się pod wodą jeziora Bocksee. Jaskinia ma 4 wejścia, ale tylko 1 zostało zbadane na wysokości 664 m. Głębokość jaskini wynosi 1632 m, a całkowita długość to około 32 tysiące metrów.

Pierwsze metodyczne badania jaskini Lamprechtsofen rozpoczęły się dopiero w pierwszej połowie XX wieku. W 1979 r. grupa naukowców wspięła się do podziemnej rzeki i była w stanie zbadać niewielki odcinek jaskini o długości 1 km. W ciągu 24 lat polscy speleolodzy przeprowadzili 30 wypraw i określili jej głębokość za pomocą map topograficznych.

14 sierpnia 2018 r. zespół kierowany przez Andreia Chishevsky'ego połączył jaskinię CL-3 z Lamprechtsofen. Całkowita głębokość wyniosła 1735 m. Nie ma jednak wystarczających podstaw naukowych, aby potwierdzić te wyniki, więc informacje o jej wielkości różnią się w źródłach.

Jedna z teorii sugeruje, że system powstał 250 tysięcy lat temu pod wpływem wód gruntowych. Po dłuższym kontakcie ze skałami woda rozpuściła w sobie minerały, które następnie osiadły na suficie jaskini. Tak stopniowo powstawały dziwaczne wzory o różnych rozmiarach.

Jaskinia Lamprechthofen jest niezwykle malownicza ze względu na liczne podziemne prądy, wodospady i jeziora, które tworzą niepowtarzalną atmosferę tego pomnika przyrody.

Lamprechtsofen jest znana ludziom od czasów starożytnych, więc wiąże się z nią wiele niesamowitych legend. Jego nazwa dosłownie tłumaczy się jako "jaskinia czcigodnego Lamprechta". Istnieje opinia, że ukryli w niej swoje skarby. Odwiedził ją rycerz Lamprecht, który wrócił z wyprawy krzyżowej z nieprzebranymi skarbami i zostawił je swoim córkom.

Po śmierci rycerza jedna z córek (legenda nie precyzuje ich imion) uległa pokusie i postanowiła zabrać skarb. Aby jednak nie wzbudzać podejrzeń siostry, nie mogła zabrać wszystkiego. Dlatego zostawiła większość złota, a mniejszą część ukryła w jaskini.

Dla turystów dostępna jest trasa o długości około 600 m. Opłata za wstęp wynosi od 3 do 9 €.

Mirolda

Jest to wyjątkowa formacja naturalna znajdująca się w alpejskim regionie Haute-Savoie we Francji. Stanowi część złożonego systemu jaskiń krasowych i jest mało rozgałęzionym systemem galerii i zakrętów o różnych poziomach z małymi studniami. Różnica wysokości wynosi 50-200 m, a długość 9 km.

Mirolda powstała głównie z wapieni i innych skał osadowych, które podlegały procesom krasowienia w wyniku stopniowego rozpuszczania i ługowania skał przez wodę. Z tego powodu jaskinia ma złożony system tuneli i korytarzy.

Szczególną cechą jaskini Mirold jest sieć korytarzy, z których wiele prowadzi do syfonów. Niektóre z zalanych korytarzy są tak długie i trudne do przejścia, że wydają się nieprzejezdne, choć ich badanie jest kontynuowane.

Mikroklimat jaskini jest również wart zbadania. Wilgotność względna wewnątrz wynosi prawie 100%, skład powietrza jest stabilny.

Jego zbadanie zajęło ponad 30 lat. Speleolodzy twierdzą, że jego głębokość wynosi 1733 m, a dalszy postęp został zablokowany przez syfon. Co się za nim kryje, pozostaje nieznane.

Wejście do jaskini znajduje się na wysokości 2336 m nad poziomem morza. Badanie topograficzne wykazało, że minimalny znak zrzutu wody w tej jaskini powinien wynosić co najmniej 710 m, czyli błąd pomiaru głębokości wynosi ponad 100 m, ponieważ głębokość nie może przekraczać 1626 m (na podstawie obliczeń: 2336-710).

Ponieważ błąd pomiarowy mógł odegrać rolę w określeniu głębokości jaskini, Mirold może być nawet głębszy niż wskazano na mapach i w większości źródeł.

Jean-Bernard

Jaskinia, która do 1998 roku była uważana za najgłębszą w Alpach, znajduje się w regionie Haute-Savoie we Francji. Uformowana w złożach wapienia, jest podziemnym labiryntem z unikalnymi formacjami geologicznymi i osobliwym podziemnym światem.

Długość korytarzy udostępnionych do zwiedzania wynosi około 20536 m. Jaskinia ma złożoną strukturę składającą się z korytarzy i galerii znajdujących się na różnych poziomach.

Wewnątrz jaskini można zobaczyć różnorodne formacje krasowe i dziwacznie ukształtowane narośla, stalaktyty i stalagmity powstałe w wyniku ekspozycji na wodę, która przesącza się przez skały wapienne.

Jaskinia została odkryta w 1959 roku przez speleologów z grupy Vulcan, Bernarda Raffiego i Jeana Duponta. Ci dwaj odkrywcy byli entuzjastami, obaj zmarli w 1963 roku, po czym jaskinia została nazwana ich imieniem.

W 2024 r. jaskinia ma 13 wejść na różnych poziomach, co czyni ją dostępną dla speleologów. Najbardziej znane i dostępne wejście znajduje się na wysokości 2 264 m nad poziomem morza.

Temperatura wewnątrz wynosi około 10 °C, a wilgotność może osiągnąć 100%. Stwarza to unikalne warunki do rozwoju mikroorganizmów i roślin, które nie przypominają przedstawicieli zwykłej flory i fauny. Jaskinia jest dostępna dla profesjonalistów z odpowiednim doświadczeniem i sprzętem.

Torca del Cerro

Jest to system jaskiń położony w Picos de Europa w północnej Hiszpanii. Całkowita długość wynosi około 7 060 m, a głębokość 1 589 m. Została ona osiągnięta przez naukowców w 1998 roku.

Poniżej tego znaku jaskinia przechodzi w subhoryzontalny podziemny kolektor, który kończy się syfonem - całkowicie wypełnionym wodą obszarem, w którym nie znaleziono jeszcze ścieżki do dalszego poruszania się w głąb.

W jaskini można zobaczyć różne naturalne formacje przepływu.

Najprostsze wejście znajduje się na wysokości około 2019 m n.p.m., drugie, mniej dogodne, na wysokości 1590 m n.p.m. Aby dostać się do środka, trzeba przejść przez wąskie przejście.

Jest to złożony i rozległy system, który składa się z 2 pionowych jaskiń: Torca del Cerro del Cuevón (T-33) i Torca de las Saxifragas (TR-2), które połączyły się w 2001 roku.

W jaskini Torca del Cerro znajduje się kilka korytarzy i przejść. W jednym z nich można zobaczyć małe podziemne jezioro z krystalicznie czystą wodą. W innym znajduje się wodospad o wysokości około 20 m. Największa studnia w systemie ma głębokość 134 m.

Ta część jaskini jest szczególnie piękna: ze względu na różnorodność złóż mineralnych można tu zobaczyć niezwykłe formacje o różnych kształtach.

Zwiedzanie jaskini jest możliwe tylko z licencjonowanym przewodnikiem i tylko w ramach zorganizowanej grupy zawodowej.

Khirlatskhele

Jest to wyjątkowy system jaskiń w Austrii, położony w masywie krasowym Dachstein. Posiada 6 wejść, z których najbardziej dostępne znajduje się na wysokości 2003 m n.p.m. Znajduje się na zboczu góry i aby się do niego dostać, trzeba pokonać stromą wspinaczkę.

Jaskinia została uznana za pomnik przyrody w 1971 roku. Od 1949 roku prowadzone są w niej badania mające na celu poznanie jej cech geologicznych i różnorodności biologicznej. Istnieje wersja, że pierwsza ekspedycja była tu wcześniej - w 1927 roku.

W 2018 r. kopalnia Hirlatskhele została połączona z kopalnią krasową Schmelzwasserhele o głębokości ponad 800 m i długości 7 km. W wyniku tego połączenia jej głębokość wzrosła do 1560 m.

Jaskinia to system podziemnych korytarzy i korytarzy, których łączna długość wynosi około 116 km. Można tu zobaczyć różne formacje geologiczne, które powstawały przez ponad 100 tysięcy lat.

Jaskinia utrzymuje stałą temperaturę około +8°C i wysoką wilgotność przez cały rok. Znajduje się tu wiele naturalnych źródeł światła w różnych odcieniach, co tworzy magiczne i tajemnicze efekty. W 2024 roku jaskinia jest dostępna do zwiedzania tylko po specjalnie wytyczonej trasie - samodzielne wędrówki są niezwykle niebezpieczne.

Watla

Znajduje się w gminie Houtla de Jimenez w meksykańskim stanie Oaxaca. Jest częścią regionu krasowego kraju, znanego z podziemnych formacji. Wejście do jaskini stanowi pionowy szyb o głębokości około 30 m. Jej całkowitą długość szacuje się na około 100 km. Jaskinia powstała w skałach wapiennych.

Wody gruntowe odegrały rolę w jego formowaniu, co nadal go zmienia. Można tu zobaczyć niesamowite naturalne rzeźby stworzone przez wodę i czas.

Kamienna dekoracja Huatla obejmuje:

• kolumny;
• groty;
• wodospady;
• jeziora.

Wśród dziwacznych formacji jaskini znajduje się góra. Nazwa Huatla w języku Nahuatl oznacza "miejsce mocy" lub "miejsce władzy". W odległej przeszłości mogła służyć jako schronienie. W 2020 roku speleolodzy odkryli nowe sale i korytarze w jaskini, więc badanie tego naturalnego arcydzieła jest wciąż dalekie od ukończenia.

Zejście do niego może być niebezpieczne dla niewprawionych podróżników, ponieważ głębokość niektórych wąwozów sięga 100 m i istnieje ryzyko zawalenia się.

Podziemne przestrzenie uderzają swoją wielkością i stanowią źródło inspiracji dla naukowców i speleologów. Eksploracja jaskiń, zwłaszcza tych najgłębszych, pomaga odkryć wiele tajemnic podziemnego świata, a także zdobyć nową wiedzę na temat formowania się skorupy ziemskiej.

Filmy o jaskiniach

Jaskinie: Najdłuższe i najgłębsze na świecie:

Источник