Języki w Szwecji są oficjalne, urzędowe i inne

Królestwo Szwecji zajmuje południową i wschodnią część Półwyspu Skandynawskiego, a zamieszkuje je około 10,5 miliona ludzi. Większość populacji kraju stanowią Szwedzi mówiący po szwedzku.

Polityka imigracyjna państwa w XX wieku. Doprowadziło to do tego, że społeczeństwo stało się wielonarodowe i wielojęzyczne, a obecnie w Szwecji używa się nie tylko szwedzkiego, ale także innych języków.

Stan

W czasach starożytnych mieszkańcy Półwyspu Skandynawskiego, obecnych państw Szwecji, Norwegii i Danii, posługiwali się wspólnym językiem staronordyckim. Dlatego też językoznawcy zaliczają szwedzki do rodziny języków indoeuropejskich i odnoszą się do grupy północnogermańskiej.

Język staronordyjski był używany do IX-XI wieku. Od IX wieku do XIII wieku Szwedzi używali pisma runicznego, zachowało się ponad 3000 zabytków z inskrypcjami wykonanymi runami na metalu, rogu, drewnie lub kamieniu. Większość inskrypcji runicznych znaleziono na wyspie Gotlandia. W tym czasie kształtował się system akcentowania w języku szwedzkim.

Różnice w starożytnym języku Skandynawii między różnymi ludami zaczęły pojawiać się w czasie, gdy nasilił się handel między Wikingami a słowiańskimi plemionami germańskimi. W tym czasie język mieszkańców centralnych regionów Szwecji stopniowo zaczął różnić się od norweskiego i duńskiego.

Od XIII do XVI wieku w kraju kształtował się starożytny język szwedzki. Jako pismo używany jest alfabet łaciński, który został ustalony podczas chrystianizacji kraju.

Pierwszym oficjalnym dokumentem napisanym po łacinie w języku staroszwedzkim był kodeks praw wizygockich, przygotowany na polecenie naczelnika okręgu Eskil. Dokument pochodzi z 1250 roku. Kodeks praw został napisany w stylu języka mówionego i zachował prostotę i łatwość mowy ustnej.

Później, starożytny szwedzki język pisany ukształtował się pod wpływem niskoniemieckich i łacińskich dzieł świeckich i duchowych. Chrystianizacja wprowadziła do języka szwedzkiego zapożyczenia z greki, łaciny i staroangielskiego.

W XIV wieku język duński miał duży wpływ na szwedzkie dialekty, które kształtowały się w regionach. Z języka dolnoniemieckiego do szwedzkiego trafiły słowa z dziedziny rzemiosła, handlu i administracji.

W XVI wieku Szwecja oddzieliła się od Danii i zaczął kształtować się narodowy język szwedzki. Ważna była reforma religijna: język szwedzki zastąpił łacinę podczas nabożeństw.

Jednak dopiero w XIX wieku, kiedy Królestwo utraciło wiele swoich terytoriów, ostatecznie ukształtował się oryginalny mówiony język szwedzki. Narodowy język literacki w Szwecji pojawił się jeszcze później, już w XX wieku.

Obecnie 95% mieszkańców, czyli około 10 milionów ludzi, mówi po szwedzku, który jest uznawany za ich język ojczysty. Jednak wielu Szwedów używa dialektów w życiu codziennym, których w Szwecji jest ponad 100. Dialekty różnią się wymową i gramatyką, a liczba osób posługujących się danym dialektem może wynosić zaledwie kilkanaście osób.

Istnieje 6 grup setek dialektów wiejskich. Warianty dialektu języka szwedzkiego są używane na południu kraju i na wyspie Gotlandia w Finlandii. Dialekt sztokholmski został przyjęty jako literacka norma języka szwedzkiego.

Język szwedzki nie jest trudny do nauki dla kogoś, kto dobrze zna angielski: języki mają wiele wspólnego w strukturze. Ponadto większość Szwedów używa prostej wersji szwedzkiego języka mówionego w życiu codziennym, która charakteryzuje się prostym słownictwem i brakiem skomplikowanych zwrotów.

Chociaż język szwedzki był używany w nabożeństwach i w adresach biznesowych urzędników od XVI wieku, przez wiele lat nie miał oficjalnego statusu. Dopiero w 2009 r. Riksdag przyjął postanowienie, zgodnie z którym szwedzki został uznany za główny język w kraju. Szwedzki jest także jednym z języków urzędowych w Finlandii i jedynym, którym posługują się mieszkańcy fińskiej prowincji Alandy.

Regionalny

Regionalne warianty języka szwedzkiego są nieodłączne dla różnych obszarów geograficznych i są używane w takich miejscach:

• prowincje;
• miast;
• rozliczenia;
• parafie.

Uważa się, że dialekty rozwinęły się niezależnie od języka staronordyjskiego w geograficznie odizolowanych miejscach. Unikając wpływu dialektu sztokholmskiego, który został przyjęty jako norma literacka, dialekty zachowały archaiczne cechy gramatyczne i fonetyczne. Z tego powodu mowa dialektalna jest często niezrozumiała dla tych Szwedów, którzy nie są rodzimymi użytkownikami języka. Miejscowi często określają języki regionalne jako "języki wiejskie".

Język w Szwecji różni się w zależności od regionu w następujący sposób:

Ponieważ Finlandia była częścią Królestwa przed początkiem XX wieku, niektórzy Szwedzi posługują się fińskim szwedzkim, który ma pewne różnice.

Mniejszości narodowe

W 2000 r. Szwecja przyjęła przepis, zgodnie z którym następujące osoby zostały oficjalnie uznane za mniejszości narodowe:

• Sami;
• tournedalians;
• Szwedzcy Finowie;
• Cyganie;
• Żydów.

W tym samym czasie języki Romani-Chib, fiński, jidysz, Meyankieli i lapoński otrzymały oficjalny status języków mniejszości narodowych. Języki te nie są dialektami, ale są uznawane za pełnoprawne normy językowe. Innym warunkiem, na podstawie którego języki otrzymały status, jest to, że były używane przez mieszkańców Szwecji przez co najmniej 100 lat z rzędu.

Języki w Szwecji, które są uznawane za języki mniejszości narodowych, są używane w historycznych regionach zamieszkania Turków, Finów i Samów. Samowie koncentrują się w północno-wschodniej części kraju, a miejsca zwartego zamieszkania Turków znajdują się na północy.

Szwedzcy Finowie mieszkają w pobliżu granicy z Finlandią i w środkowej Szwecji, a Żydzi i Cyganie występują w całym kraju.

Chociaż nie ma dokładnych statystyk, zakłada się, że 5% populacji Szwecji mówi językami mniejszości narodowych:

• Do 50 tysięcy osób zna język Turków Meyankieli;
• Językiem romskim posługuje się do 100 tysięcy mieszkańców;
• Język lapoński jest znany 35 tysiącom Szwedów;
• Ponad 25 tysięcy osób mówi w jidysz.

Historycznie największą mniejszością narodową w Szwecji są Finowie, których według różnych szacunków żyje od 400 do 600 tysięcy osób. Oficjalnie język fiński nie jest jednak językiem mniejszości narodowej.

Imigranci

Od lat 80. Szwecja prowadzi politykę imigracyjną mającą na celu zwiększenie wskaźnika urodzeń i liczby osób zdolnych do pracy. Do 2020 r. jedna czwarta wszystkich mieszkańców Szwecji była imigrantami. Każdego roku do skandynawskiego kraju przybywa ponad 150 tysięcy osób.

Większość imigrantów pochodzi z następujących krajów:

• Irak (13,5 tys. osób);
• Somalia (10,3 tys.);
• Indie (ponad 8 tys. osób);
• Polska i Syria (po 4 tys. osób).
• do 3,3 tys. osób z Pakistanu;
• 3 tysiące pochodzi z Iranu.

Migranci z Tajlandii, Chin, Afganistanu, Turcji i Rumunii przeprowadzają się do Szwecji każdego roku. Najpopularniejszym językiem wśród imigrantów w Szwecji jest arabski, którym posługuje się do 200 tysięcy osób. Arabski stał się drugim najpopularniejszym językiem po szwedzkim, zastępując w tym statusie fiński.

Po arabsku mówią nie tylko przyjezdni, ale także rodowici Szwedzi, którzy chcą nauczyć się komunikować z migrantami. W 2020 r. administracja prowincji Skania przeznaczyła 50 tys. koron na szkolenie pracowników bibliotek miejskich w języku arabskim. Osoby, które przeprowadziły się do Szwecji, mówią również po somalijsku, persku i tajsku.

Rozmowa

W tym skandynawskim kraju miejscowi mówią głównie po szwedzku lub arabsku. Ale turyści mogą łatwo uzyskać informacje lub zadać pytania: większość Szwedów doskonale zna angielski. Szwedzi mówią po angielsku prawie jak w języku ojczystym, mają dobrą wymowę i płynność.

Język obcy jest nauczany w szwedzkich szkołach od klas podstawowych, podczas gdy większość czasu nauczania poświęcona jest na zajęcia praktyczne w grupach 4-6 uczniów.

Filmy emitowane w telewizji i kinach nie są tłumaczone z języka angielskiego, w ostateczności mogą być wyświetlane napisy. Dlatego Szwedzi dobrze rozumieją język angielski mówiony.

Krajowe uniwersytety oferują ponad 700 programów studiów magisterskich w języku angielskim. Programy obejmują wszystkie dziedziny - medycynę, biznes, inżynierię, nauki humanistyczne.

Chociaż statystyki nie są gromadzone w Szwecji, uważa się, że 95% populacji może komunikować się w języku angielskim. Personel mówiący po angielsku jest dostępny we wszystkich hotelach i restauracjach w Szwecji.

Wzorce ruchu i znaki atrakcji są powielane w języku angielskim. Wszyscy przewodnicy mówią po angielsku, w którym prowadzą programy.

Szwedzka młodzież rozwinęła swój własny dialekt Swenglish, który wykorzystuje szwedzkie i angielskie formy i słowa. Niektórzy szwedzcy politycy proponują nawet, by angielski stał się drugim językiem urzędowym.

Francuski, niemiecki i hiszpański są również nauczane w szwedzkich szkołach. Języki norweski i duński zostały uwzględnione w programach nauczania.

W Szwecji prawie wszyscy mieszkańcy mówią po szwedzku. Poza granicami Królestwa, w Kanadzie, USA, Danii i Finlandii mieszka co najmniej 2,5 miliona osób mówiących po szwedzku. Turyści nie powinni się jednak martwić - w Szwecji wiele osób dobrze zna język angielski i jest w stanie porozumieć się w nim z odwiedzającymi.

Wideo o języku w Szwecji

Na czym polega prostota języka szwedzkiego:

Источник