10 rzeczy, które zmieniają się, gdy tylko zaczynasz mieszkać za granicą

Życie za granicą jest oczywiście swego rodzaju nagrodą. Nawet jeśli było krótkotrwałe, to doświadczenie może całkowicie zmienić człowieka. Na lepsze.

Kimberlynn Boyce, autorka popularnego bloga dla emigrantów, opowiada o tym, jak zazwyczaj wygląda życie na emigracji. W tym wydaniu dowiesz się o dziesięciu rzeczach, które nieuchronnie zmieniają się, gdy zaczynasz mieszkać za granicą. Przynajmniej na miesiąc lub dwa.

Nie jestem ekspertem od tego, jak działają ludzkie mózgi, ale coś mi mówi, że jeśli przestaniesz mówić w swoim ojczystym języku, prędzej czy później go zapomnisz. Na początku zaczniesz coraz częściej i lepiej rozumieć, co twoi nowi rodacy mówią ci na ulicy. Wtedy będziesz cieszyć się z tego, jak szybko nauczyłeś się języka obcego. Minie jeszcze kilka miesięcy i już zaczniesz o tym myśleć! Stąd już prosta droga do zapomnienia języka ojczystego.

Nie zapomnisz, a kiedy wrócisz do rosyjskojęzycznego środowiska, znów będziesz doskonale mówić w swoim ojczystym języku, ale bez stałego wsparcia otoczenia będziesz popełniać bardzo głupie błędy, będziesz mówić dzikie rzeczy, takie jak "wsiąść do autobusu" (nie burzą, ale wsiąść do niego, w tym sensie) i ciągle się potykać:

- Zrobili mu to... jak to się po rosyjsku nazywa? Radio? Nie, nie radio...

- Telewizja?

- Sam jesteś telewizorem! Rentgen!

Myślałam, że po przeprowadzce moje walizki ze spakowanymi rzeczami będą się kurzyć na odległej półce. Pomyślałem nawet: "Co ja zrobię z tymi wszystkimi walizkami, gdy już się urządzę?". Ale nadal z nich korzystam, nawet po latach życia na wygnaniu.

Faktem jest, że emigracja chyba mnie wyzwoliła. Zacząłem podróżować coraz częściej. I cieszę się tym. Myślę, że to samo dzieje się z większością tych, którzy decydują się na zmianę miejsca zamieszkania: kiedy już wyjdą z klatki, chcą to robić w kółko. I tak, nie jestem pewien, czy przeżyję resztę moich dni w Brazylii, gdzie mieszkam dzisiaj.

Możesz mieszkać za granicą przez pięć lat, a potem wrócić do domu, by odwiedzić rodzinę, a znajomi, spotykając cię w pubie, zapytają: "Jak minęła podróż?". Czasami mam ochotę krzyknąć: "Nie jestem na wycieczce! Mieszkam tam!" Ale oni i tak nie zrozumieją.

Dlatego zawsze odpowiadam na to pytanie zgodnie z uprzejmym szablonem: "Tak wiele wydarzyło się w ciągu tych trzech lat... Możemy kiedyś zjeść razem lunch, a ja opowiem ci o moich najbardziej żywych wrażeniach!".

Możesz mieszkać w innym kraju przez dziesięć lat, ale nadal będziesz pamiętać o kursie wymiany walut. Będziesz odwiedzać sklepy w domu i w nowej ojczyźnie i nieustannie porównywać ceny. Teraz ten nawyk jest częścią ciebie, której nigdy się nie pozbędziesz, bez względu na to, jak bardzo tego chcesz.

Pomimo faktu, że wiele osób uważa, że dzisiejszy świat to jeden globalny McDonald's, tak nie jest. Każda kultura, nawet sąsiadujące ze sobą kultury, może mieć własne pomysły na temat tego, co jest akceptowalne, a co nie. Gdzieś jest normalne, że młodzi ludzie całują się na ulicy, a gdzieś nie. W niektórych miejscach zwykli ludzie spokojnie palą marihuanę, w innych nie.

Wyjechałem z Ameryki w wieku 23 lat. Wtedy uważałem, że to źle, gdy ktoś dłubał w nosie na ulicy. Jednocześnie zawsze używałem wykałaczki po obiedzie. Teraz wyobraź sobie, że tam, gdzie jestem dzisiaj, wszystko jest dokładnie odwrotnie. Mogę wyczyścić nos w miejscu publicznym. Ale nigdy nie przyzwyczaiłem się do tego, że publiczne używanie pałeczek do mycia zębów jest nienormalne.

Ale naprawdę wspaniałe jest to, że zrozumienie tej różnicy czyni cię znacznie bardziej wolną i tolerancyjną osobą.

W Ameryce nie można teraz zaprosić nikogo do kawiarni. Ludzie żyją tam według kalendarza. I wściekają się za każdym razem, gdy muszą na kogoś czekać dłużej niż pięć minut.

Wyobraź sobie, że tam, gdzie teraz jestem, spóźnianie się nawet o 30 minut jest w porządku. Na początku wcale mi się to nie podobało: czułam się, jakbym utknęła w kleju, wszystko dzieje się w zwolnionym tempie, nie masz na nic czasu...

Ale potem można się do tego przyzwyczaić i dostosować. Chociaż nadal zadziwia cię, jak niektórzy ludzie są zafiksowani na punkcie czasu, podczas gdy inni w ogóle o tym nie myślą.

Niezależnie od tego, czy Twoje życie w nowym miejscu potoczy się tak, jak sobie zaplanowałeś, czy nie, nigdy nie będziesz się tam nudzić i "zwyczajnie" żyć. Każdego dnia wydarzy się cud.

Kiedyś poświęciłem CAŁY DZIEŃ na opłacenie tylko dwóch rachunków za media. Teraz nie jestem pewien, czy jutro będę miał prąd i wodę. To takie nieprzewidywalne... Po prostu zawsze mam "plan awaryjny" - na wypadek, gdyby dzień pracy poszedł na marne z powodu nieodpowiedzialności lokalnych elektryków.

Ogólnie rzecz biorąc, nieoczekiwane rzeczy zdarzają się dziesięć razy częściej za granicą niż w kraju.

A oto główny argument przeciwko emigracji, o którym często wspomina się w propagandzie: nikt cię tam nie potrzebuje. Taka jest prawda. Ale zdradzę ci mały sekret: nikt cię nigdzie nie potrzebuje. Potrzebujesz tylko siebie. W rzeczywistości ludzie często boją się gdzieś przeprowadzić, ponieważ "nikogo tam nie będzie" lub obawiają się utraty swojej zwykłej pracy i znajomego kręgu społecznego.

Powiem więcej. Podczas przeprowadzki stracisz wszystko (z wyjątkiem MacBooka i ubrań), co miałeś. Znajome trasy spacerowe. Rodzinne spotkania. Ulubione sklepy. Ulubione potrawy (jeśli nie jest to Coca-Cola). A także zapachy, kolory, pogodę i smaki.

Z drugiej strony, nie będzie ci to przeszkadzać. Będziesz miał okazję przynajmniej przez jakiś czas (często przez kilka lat) nie myśleć o swoim statusie społecznym ani o tym, do czego jesteś przyzwyczajony w domu. Nowy świat pochłonie cię całkowicie. Zrozumiesz, że sukces materialny to nie wszystko.

Przed wyjazdem do innego kraju nigdy nie przyszłoby ci do głowy, że wszystko, co chcesz ze sobą zabrać, zmieści się w kilku walizkach. Nie będziesz pamiętać nawet połowy rzeczy, które wydawały się bardzo ważne.

Teraz już wiesz na pewno: możesz spakować się i wyjechać z dowolnego miejsca w ciągu jednego dnia.

Zacząć życie z czystym kontem? Ta myśl nie tylko mnie inspiruje, ale także pociesza. Wiem, że zawsze można zacząć od nowa. Wszystko.

Na początku często będziesz czuł się upokorzony... Będziesz musiał prosić ludzi (często nieznajomych) o pomoc w najprostszych sytuacjach. Każdego dnia wszystko będzie wydawać się tak skomplikowane i niezwykłe, że czasem nawet przerażające.

Ale minie kilka miesięcy i przyzwyczaisz się do tego. A twoje serce wypełni uczucie, że jesteś zdolny do czegoś znacznie więcej, niż myślałeś.

"Jeśli jesteś wystarczająco odważny, aby odrzucić wszystko, co przyzwoicie przytulne, a może to być wszystko: dom, stare urazy, i wyruszyć w podróż po prawdę, aby szukać prawdy w sobie lub w otaczającym cię świecie, jeśli jesteś szczerze gotowy uznać wszystko, co dzieje się po drodze, za wskazówkę, jeśli zaakceptujesz jako nauczyciela każdego, kogo spotkasz, a co najważniejsze, jeśli jesteś gotowy zaakceptować i wybaczyć trudną prawdę o sobie, wtedy prawda zostanie ci objawiona" (Elizabeth Gilbert).

Источник