Dubaj oczami stewardessy: pensje, zakwaterowanie i życie w mieście drapaczy chmur

Z małego białoruskiego miasta do Dubaju: Anastasia Rebko w 2,5 roku przeszła drogę od nauczycielki angielskiego do stewardesy, odwiedziła 45 krajów i zmierzyła się z realiami miasta drapaczy chmur. Ten wywiad opowiada o pracy w Emirates i życiu w Dubaju.

Spośród 150 dziewcząt, 25 przeszło ostateczną selekcję. 

Edukacja i zmiana pracy

- Nazywam się Anastasia Rebko. Mam 27 lat. Urodziłam się w małym białoruskim miasteczku Rogaczew. Od 2,5 roku mieszkam w Dubaju.

Ukończyłam szkołę średnią ze złotym medalem i przez 5 lat studiowałam na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym na Wydziale Filologicznym. Z wykształcenia jestem filologiem, nauczycielem, tłumaczem. Studiowałem z ograniczonym budżetem, więc legalnie przepracowałem dwa lata na BSEU jako nauczyciel języka angielskiego.

W szkole nigdy nie myślałem, że będę nauczycielem. Nawet kiedy rozpocząłem studia, marzyłem tylko o byciu tłumaczem. Ale od pierwszego roku zacząłem pracować jako korepetytor i tak się zaangażowałem, że nie myślałem o ciężkiej pracy. Praca nauczyciela przynosiła mi tylko pozytywne emocje i przyjemność. Zdałam sobie wtedy sprawę, że prawdopodobnie nauczanie mam we krwi.

Jednak niestety nie mogę powiedzieć, że opracowaliśmy program języka angielskiego dla uczniów w szkole i studentów w najlepszy sposób. Główny nacisk kładzie się na przygotowanie do egzaminów, tematy itp. a nie na naukę komunikacji w języku obcym. Nie podoba mi się to podejście, nie widzę w nim sensu. Krótko mówiąc, zacząłem myśleć o zmianie pracy.

W 2021 roku wyjechałem na lato do Egiptu, by pracować w hotelu, a po powrocie powoli zacząłem szukać bardziej znaczącej pracy. Próbowałem rozważyć opcje w dziedzinie IT lub stanowiska z możliwą relokacją. Już w szkole czułem, że jestem wzywany za granicę.

Droga do zawodu stewardesy i proces selekcji

- W tym czasie odbywała się rekrutacja do linii Belavia, ale nie poszłam tam ze względów zdrowotnych (mam słaby wzrok i noszę okulary). Pewnego dnia zobaczyłam na Instagramie ogłoszenie o rekrutacji stewardes w Emirates i jakaś agencja prowadziła rekrutację. Wtedy to ogłoszenie wydawało mi się jakimś oszustwem. 

Długo wątpiłem, ale po przeszukaniu internetu znalazłem pozytywne opinie o agencji i postanowiłem spróbować. Tak więc Opowiem trochę o moich doświadczeniach związanych z wyborem do roli stewardesy w Dubaju. trzy lata temu (była to pierwsza rekrutacja na Białorusi po Covid). 

Z tego co się orientuję, to są dwa sposoby aplikowania: bezpośrednio z Białorusi przez agencję, która współpracuje z działem HR Emirates, albo przyjechać na Dzień Otwarty. Z doświadczenia mojego znajomego wiem, że można przyjechać do dowolnego kraju, w którym spędza się takie dni, zapisać się i tam przejść rozmowę kwalifikacyjną. Ja przeszłam przez wszystkie etapy za pośrednictwem agencji. Mimo że starają się robić wszystko jak najbardziej zbliżone do tego, co robią na selekcji w Emirates, ten proces zajął nam znacznie więcej czasu.

Pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, jest wysłanie CV. Kryteria były następujące: wiek powyżej 21 lat, wzrost co najmniej 165 cm, waga odpowiadająca wzrostowi, dobry wygląd, dobra znajomość języka angielskiego, doświadczenie zawodowe w sektorze usług, wyższe wykształcenie. Pod każdym względem byłem odpowiedni, jedyną rzeczą było to, że nie byłem pewien swojego wyglądu (z jakiegoś powodu wydawało mi się, że potrzebują supermodelek).

Tydzień lub dwa po wysłaniu CV otrzymałem telefon zwrotny i zostałem zaproszony na rozmowę kwalifikacyjną z przedstawicielem agencji. Rozmowa została przeprowadzona w języku angielskim i zawierała dość typowe pytania. Po tygodniu lub dwóch zostałem zaproszony na kolejny etap - rozmowę grupową.

Na ten etap należało przyjść umalowanym (oczywiście czerwoną szminką), z fryzurą w kok, w czarnej ołówkowej spódnicy, białej bluzce i żakiecie, koniecznie w butach na obcasie. Przed rozmową kwalifikacyjną zostaliśmy (150 osób po pierwszym etapie) podzieleni na 10-osobowe grupy i każda z nich stawiła się w wyznaczonym czasie. Przedstawiciele agencji oceniają nie tylko to, jak przechodzi się samą rozmowę, ale też ukradkiem obserwują, jak komunikuje się z innymi dziewczynami w czasie przerw.

Dostaliśmy zadania zarówno dla grup 3-osobowych, jak i dla wszystkich 10 osób. Zadania typu: zostało ci tylko jedno danie, komu je dasz - kobiecie w ciąży, starszemu mężczyźnie, dziecku czy blogerowi. W rzeczywistości nie ma poprawnej odpowiedzi w takich zadaniach - są one podawane w celu przetestowania pracy zespołowej i łańcucha rozumowania; umiejętności słuchania, zgadzania się lub argumentowania ze sobą bez przekraczania granicy przyzwoitości. Najtrudniejszą częścią była dyskusja nad zadaniem, kiedy trzeba było wysłuchać wszystkich 10 osób w ciągu 3 minut. Jak rozumiem, nie powinno się milczeć, ale też niepożądane jest zwracanie na siebie całej uwagi. Oni lubią złoty środek.

Po tym następuje pisemny test z języka angielskiego. Biorąc pod uwagę, że do tego czasu byłem na tej samej stronie z angielskim i uczyłem go innych, test wydawał mi się bardzo łatwy. Następnie ogłoszono nam wyniki i niektórzy zostali odesłani do domu, podczas gdy reszta czekała na kolejny etap - indywidualną rozmowę kwalifikacyjną. Ten etap trwał od 9 rano do 4-5 po południu.

Po 2 tygodniach otrzymałam telefon i zostałam zaproszona na ostateczną selekcję. Spośród 150 dziewczyn wybrano do niej 25. Ten etap składał się z rozmowy z przedstawicielem Emirates, podczas której mierzono między innymi nasz wzrost i zdolność do osiągnięcia określonego wzrostu. 

3 tygodnie później otrzymaliśmy tak zwany złoty telefon, kiedy otrzymaliśmy telefon z Dubaju z gratulacjami pomyślnego ukończenia rozmowy kwalifikacyjnej. Spośród 25 osób w tym czasie, 18 przeszło pomyślnie.

- Oprócz tych wszystkich wywiadów musieliśmy zrobić zdjęcia i przesłać je na portal. Zdjęcie miało być w czarnej ołówkowej spódnicy, szpilkach, białej bluzce i czarnym żakiecie - wszystko w ściśle biznesowym stylu, na białym tle, na całej wysokości do talii i w rozmiarze paszportowym. Jej włosy miały być spięte w kok, a makijaż miał przypominać stewardesę z czerwonymi ustami.

A potem była potrzeba robienia zdjęć, jak w domu, w bardziej swobodnych ubraniach. Można to było zrobić w dżinsach, ale trzeba było też mieć szpilki z zamkniętym noskiem i jakąś koszulkę w ciemnym kolorze bez większych wycięć. Moja koszulka była czarna.

W rzeczywistości nie było łatwo zrobić takie zdjęcia w domu, ponieważ nie było wystarczającej ilości światła. Musiałem więc udać się do znajomych fotografów, którzy pomogli mi w tym zadaniu. Zdjęcia w oficjalnym biznesowym stylu wykonałem już w studiu.

Po otrzymaniu Golden Call konieczne było wydanie wielu dokumentów. Otrzymaliśmy dostęp do strony internetowej, na której musieliśmy wypełnić informacje o sobie, naszych rodzicach i tak dalej. Następnie trzeba było zebrać teczkę dokumentów medycznych: przejść przez terapeutę, dentystę, uzyskać zaświadczenie o szczepieniach i tak dalej. Plus odpowiedzieć na 300 pytań dotyczących zdrowia.

Każdy dostaje czas na to przygotowanie, ale jego ilość jest nieprzewidywalna: ktoś dostaje dwa tygodnie - ja dostałem miesiąc.

W rezultacie proces wyglądał następująco: złożyłem CV na początku połowy listopada, pod koniec grudnia otrzymałem Golden Call, a pod koniec stycznia wyjechałem do Dubaju.

- Po przylocie do Dubaju odbyło się kilka spotkań, na których powiedziano nam, czego możemy się spodziewać i co będzie dalej. Konieczne było ponowne przejście przez lekarzy, a potem przyszedł czas na szkolenie. Trwało ono dwa miesiące: chodziliśmy do college'u, uczyliśmy się o bezpieczeństwie, medycynie i zasadach działania firmy.

Wykonaliśmy sporo pracy i nie mogę powiedzieć, że było to bardzo łatwe. Dotyczy to również słownictwa: chociaż jestem nauczycielem języka angielskiego, słownik lotniczy wciąż był dla mnie czymś zupełnie nowym. Jednak po pewnym czasie staje się to łatwiejsze.

Nasza pensja jest podzielona na dwie części: jest stała pensja wynikająca z umowy, a następnie pensja zależna od godzin lotu (czyli płatna za każdą godzinę). Dodatkowo otrzymujemy podróże służbowe, jeśli po locie zostajemy w innym kraju na wakacje.

Zwykle mam 6-8 lotów miesięcznie.

Typowy dzień pracy stewardesy

- Zwykle wstaję godzinę przed czasem, kiedy muszę być w pracy. Potrzebuję pół godziny na umycie twarzy, uczesanie włosów i nałożenie makijażu. Często nie jem przed lotem, piję tylko jogurt. Droga zajmuje pół godziny. Jeśli lot odbywa się w ramach podróży służbowej, pakuję walizkę z wyprzedzeniem; przygotowuję również formularz z wyprzedzeniem. Aby dostać się do pracy, korzystam z autobusu służbowego, który zazwyczaj odbiera stewardesy z akademików (podjeżdżam do nich w 2 minuty taksówką).

Po przyjeździe do pracy odprawiam się na lot i idę do sali odpraw: zwykle przed każdym lotem spotykamy się i przez pół godziny omawiamy jego szczegóły (specyfikę samolotu, obsługę, niektóre niuanse i, jeśli są jakieś uwagi dotyczące pasażerów); sprawdzamy dokumenty niezbędne do lotu i zawsze zadajemy jedno pytanie dotyczące wiedzy na temat bezpieczeństwa. Następnie udajemy się do samolotu. Przed lotem sprawdzamy, czy wszystko jest czyste, czy wszystko działa, czy wszystko jest na swoim miejscu. No i zaczyna się lot i obowiązki na pokładzie.

Jeśli lot jest krótki, natychmiast wracamy do Dubaju, wykonując kolejny lot, a jeśli jest długi, zostajemy w kraju, do którego przylecieliśmy, na wakacjach. Często dostajemy dzień na odpoczynek, ale oczywiście wszystko zależy od długości lotu i kraju. Hotel jest nam wynajmowany przez firmę.

Zwykle mam 6-8 lotów w miesiącu (wszystko zależy od długości lotu). Z czasem człowiek przyzwyczaja się do latania i stara się dostosować sen do pracy. Oczywiście nocne loty są bardzo wyczerpujące i wykańczają organizm, ale mam już wypracowany schemat snu dla różnych godzin odlotów, więc teraz jest dużo łatwiej. Mam jetlag tylko wtedy, gdy lecę do Nowej Zelandii, ponieważ jest tam bardzo duża różnica czasu. Ale nawet tam, jeśli wszystko jest poprawnie obliczone i śpisz zgodnie z czasem w Dubaju, po powrocie nie ma jetlagu.

Z czasem uczysz się rozumieć, kiedy nie warto poświęcać swojego ciała na spacer po nowym kraju. A nie zostało ich już tak wiele.

Czasami nie widzę męża przez 10-14 dni. 

Plusy i minusy pracy jako stewardesa w Emirates 

Jeśli jesteś optymistą, możesz znaleźć wiele korzyści w naszej pracy:

• Wynagrodzenie jest kilkakrotnie wyższa niż na Białorusi, w prawie każdym zawodzie. Dlatego jakość życia bardzo się zmieniła. A teraz, kiedy wracam do domu, ceny w ogóle nie są zauważalne.
• Firma płaci za podróżz grubsza rzecz biorąc, na całym świecie. Zawsze zatrzymujemy się w 4-5 gwiazdkowych hotelach, gdzie zazwyczaj dostajemy zniżkę na jedzenie. Jeśli dobrze zaplanujesz swoje marzenie, możesz wyjść i zobaczyć miasto. Tak więc, na przykład, odwiedziłem 45 krajów, a jeśli zsumujesz wszystkie loty, to w Nowej Zelandii przebywałem ponad tydzień, około 5 dni w Brazylii itp.
• Mamy wiele tak zwanych bułeczek: bilety ze zniżką (kupuję bilety dla siebie za 20% kosztów: 10% za sam bilet i około 10% podatku). Moja zniżka dotyczy moich bliskich krewnych, więc zabranie mojej siostry na lot nie jest takim problemem, jeśli nie potrzebujesz wizy. Mogę kupić tylko 4 bilety dla bliskich krewnych w tej cenie na rok, ale to więcej niż wystarczająco. Kolejnym bonusem są zniżki w restauracjach i różnych miejscach: Płacę około $ 8 miesięcznie za kartę zniżkową, której używam, aby uzyskać do 50% w restauracjach (co jest bardzo dobre, znając ceny); zniżki dotyczą również różnych działań, takich jak aquapark lub wspinaczka na Burj Khalifa. Kolejnym bonusem jest darmowy wstęp na siłownie i baseny.
• Ponadto firma płaci za nasze zakwaterowanie w Dubaju. Na początku każdy dostaje akademik, ale nie jest on taki sam, jaki mieliśmy, gdy byliśmy studentami. Wygląda bardziej jak dwupokojowe lub trzypokojowe mieszkanie: każda dziewczyna ma swój pokój, wspólną kuchnię, pralkę i salon. W każdym pokoju jest toaleta. Ponadto na samym początku otrzymałyśmy zestaw startowy, w którym było prawie wszystko, czego potrzebowałyśmy, aby rozpocząć nowe życie (pościel, koce, poduszki, ręczniki, naczynia, a nawet pasta do zębów i szczoteczka).
• Mamy 30 dni urlopu rocznie, ale zaletą jest to, że mogę go podzielić na dowolną liczbę segmentów: Mogę wziąć dwa na 15 dni, albo 6 na 5 dni. Czasami ma się też szczęście i można dostać 5 dni wolnego z rzędu (zazwyczaj wracam do domu w takie weekendy i zostawiam sobie urlop na odpoczynek).
• Każdy lot Poznaję nowych i interesujących ludzi: Może to być pasażer lub współpracownik. Jest tak wiele fajnych historii życiowych do wysłuchania. A teraz, wraz z przejściem do klasy biznes, możesz także spotkać wpływowych ludzi. Pewnego dnia Chris Hemsworth (odtwórca roli Thora) leciał z nami z Australii.
• I donnie musisz codziennie zastanawiać się, co założyć do pracyPonieważ firma zapewnia wszystkie uniformy, w rajstopy zaopatruję się dopiero po powrocie do domu.
• Mamy ubezpieczenie od firmy, a nawet oddzielna klinika gdzie można się udać w razie choroby - chodzenie do lekarza bez ubezpieczenia nie należy do tanich przyjemności.
• Dzięki mojej pracy może kupować artykuły spożywcze i ubrania w dowolnym miejscu na świecie. Na przykład wszystkie moje makarony pochodzą z Włoch, mięso sprowadzam z RPA, witaminy kupuję w Australii, mleko i pierogi sprowadzam z Rosji, owoce z krajów azjatyckich w zależności od sezonu. Produkty i jakość są lepsze, a będzie taniej, więc okazuje się, że można na tym zaoszczędzić.
• Latem, kiedy w Dubaju jest niewiarygodnie gorąco, lecę na pół miesiąc, gdzie klimat jest łagodniejszy, chłodniejszy i więcej zieleni. Nawiasem mówiąc, jeśli chodzi o zieleń, na początku było bardzo mało parków, lasów, łąk, ale potem zacząłem się nią cieszyć podczas pobytu w innym kraju i doceniać różnorodność.
• Zanim zacząłem pracować w wielokulturowej firmie, miałem wiele stereotypów na temat różnych narodowości: oczywiście niektóre z nich się potwierdzają, ale wiele z nich nie ma nic wspólnego z rzeczywistością. Dlatego teraz staram się edukować moje otoczenie w tej kwestii. Myślę, że to ważne. Ogólnie rzecz biorąc, praca sprawia, że lepiej przystosowuję się do różnych ludzi i ich zachowań.

Wady pracy:

• Pierwszy rok pracy był dla mnie osobiście trudny, nie pod względem obciążenia pracą, ale pod względem zdrowotnym. Mój układ odpornościowy znacznie się obniżył. I byłem chory co 2 miesiące. Biorąc pod uwagę, że w pewnym momencie maski zostały odwołane, bałem się nawet chodzić po samolocie, jeśli gdzieś usłyszałem kaszel. W końcu jest to zamknięta przestrzeń na kilka godzin, a jeśli jest pacjent, a twój układ odpornościowy nie jest silny, skutkuje to chorobą.
• Dostałem pracę zaraz po pandemii, nie było wystarczająco dużo ludzi i pracowaliśmy bardzo ciężko. Dla porównania, w pierwszym roku miałem około 120 godzin lotu miesięcznie, teraz nawet ponad 85 - bardzo rzadko. W związku z tym było mniej dni wolnych i rzadziej można było odpocząć, zwłaszcza jeśli chciało się mieć czas na spacer po nowym kraju. Miałem chroniczny brak snu, a przez to cierpiało całe ciało, w tym psychika.
• Trudno było przyzwyczaić się do tego, że latem jest bardzo gorąco, dlatego w tym okresie praktycznie nie wychodzę na zewnątrz.
• Jesteś ciągłe przebywanie poza domem i przegapianie ważnych wydarzeń rodzinnych. Nie zawsze można przyjechać na rocznicę mamy lub na Nowy Rok. Nie można już jeść owoców i warzyw z ogrodu mojej babci przez całe lato. Jeśli coś się dzieje, mogę co najwyżej zadzwonić z zoomem, wesprzeć słowem lub wysłać potrzebne leki bezpośrednio z kraju producenta; ale ciebie nigdy nie ma w pobliżu. A poza tym po prostu się nudzisz. W ostatnim roku staram się przyjeżdżać przynajmniej raz na dwa, trzy miesiące, albo zapraszam cię do siebie. Wartość rodziny znacznie wzrosła wraz z odległością.
• Budowanie rodziny, a tym bardziej jakiegoś romantycznego związku, nie jest łatwe, gdy jest się w ciągłym ruchu, przynajmniej dla mnie. Czasami nie widzę się z mężem przez 10-14 dni. Z niektórymi przyjaciółmi widuję się co 3-4 miesiące, a to dlatego, że mamy różne harmonogramy.
• Patrząc na moich kolegów, widzę, że Wiele osób utknęło w tej pracyPonieważ przyzwyczajasz się do standardu życia, a potem trudno jest znaleźć inną pracę, która przynosi takie same dochody i premie. Prawdę mówiąc, czasami łapię się na myśleniu, ale co dalej? I bardzo się boję, mimo że mam plan B w postaci korepetytora angielskiego (coś, w czym jestem dobry i co sprawia mi przyjemność).
• Zawsze chciałem mieć psa, ale nawet teraz trudno mi sobie na to pozwolić z moim harmonogramem i stylem życia.
• Praca jest bezpośrednio związana z ludźmi A jak wszyscy wiedzą, ludzie mogą czasami być niegrzeczni, wymagający i po prostu nie zachowywać się w najbardziej przyjemny i odpowiedni sposób. Dlatego nawet jeśli lot jest łatwy, ale jest co najmniej jedna taka interesująca postać, nie tylko nastrój zostanie zepsuty, ale także wszystkie nerwy zostaną wyczerpane. Ponadto czasami nie można dogadać się z kolegami i nie można nigdzie uciec - trzeba pracować. 

Dubaj to nie zawsze wysokie zarobki i życie w przepychu. 

Legalizacja w Dubaju

Teraz powiem ci, co wiem o legalizacji i uzyskaniu stałego pobytu w Dubaju. Z tego, co rozumiem, nie jest tak trudno przenieść się do tego Emiratu, chociaż mogę się mylić. Na przykład Białorusini mogą przebywać tutaj bez wizy przez 30 dni, a następnie wyjechać na jeden dzień i wrócić za tyle samo.

Istnieje kilka rodzajów wiz, ale najbardziej powszechne są wizy pracownicze. Wydaje mi się, że około 80% obcokrajowców, którzy nie są turystami, mieszka tutaj zgodnie z nią. Zazwyczaj firma oferująca pracę zajmuje się przetwarzaniem wiz. Dotyczy to nie tylko linii lotniczych, ale także salonów piękności, hoteli, sklepów z telefonami komórkowymi i wielu innych obszarów. Często firmy zapewniają również darmowy bilet do domu raz w roku. Z zakwaterowaniem bywa różnie: niektórzy pracodawcy je zapewniają, inni nie.

Wiza pracownicza jest zazwyczaj wydawana na trzy latato należy ją przedłużyć. Wygląda na to, że w naszej firmie odbywa się to automatycznie po przedłużeniu umowy.

Myślę, że najtrudniejszą rzeczą jest znalezienie pracy, którą się lubi. I tutaj chciałabym zdjąć różowe okulary z tych, którzy marzą o życiu w Dubaju po obejrzeniu pięknych zdjęć na Instagramie. Nie zawsze są to super wysokie zarobki i życie w przepychu. Owszem, jako stewardessa zarabiam dobrze, ale wielu innych specjalistów zarabia wielokrotnie mniej. Jednocześnie mieszkanie, jedzenie - wszystko jest tu drogie.

Znam ludzi, którzy pracują w hotelach na recepcji za 7 tysięcy dirhamów, nie płacąc za zakwaterowanie i podróż. Połowa pensji idzie na czynsz, a co zostaje? Trzy tysiące, za które bardzo trudno żyć w Dubaju.

Ogólnie rzecz biorąc, Internet nie zawsze odzwierciedla rzeczywistość. A przed przeprowadzką trzeba wszystko dokładnie przemyśleć.

Ceny w Dubaju

Podsumowanie cen w Dubaju:

• Manicurew zwykłym salonie kosztuje około 150-200 AED ($40-$55); jeśli zrobisz to w rosyjskim salonie, gdzie jakość i wygląd paznokci są znacznie wyższe, kwota wzrośnie do 250-300 AED ($68-$80).
• Internet mobilny: Osobiście mam 16 GB na miesiąc i płacę za abonament 120-150 AED, ale połączyłem się korzystając z taryfy dla pracowników Emirates. W zasadzie mi to wystarcza, biorąc pod uwagę, że w domu jest Wi-Fi. Mamy nielimitowany internet domowy - płacimy około 200 AED miesięcznie.
• Urządzenia: Nowa lodówka kosztuje od 700 AED ($190), pralka - tyle samo, kuchenka elektryczna - od 800 AED.
• Benzyna: Dla jasności, dałem 100 AED (~$27) za pełny bak małej Kia.
• Ostatnio wynajmuję samochód, ponieważ nasz został zalany przez wiosenne deszcze. Wynajem na dzień kosztuje 130 AED, w tym paliwo i parking. Za przejazd taksówką z domu na lotnisko płacę 50-70 AED.
• Aby jeździć metrem, można kupić kartę i doładować ją: w zależności od liczby stacji, za przejazd otrzymamy od 3 do 9 AED.
• Ubrania: Wszystko zależy od sklepu i centrum handlowego. Na przykład, jest wiele miejsc, gdzie ceny butów zaczynają się od $2000, ale ja nie chodzę do takich miejsc. W sklepach takich jak Mango, Zara, Bershka, Stradivarius ceny są nieco wyższe niż w Mińsku. Jeden z moich ostatnich zakupów w Dubaju to dżinsowa długa spódnica za 120 AED ($32). Ale najczęściej kupuję ubrania w innych krajach (ostatnio poszłam do sklepu Uniqlo w Wietnamie, wydałam 500 dirhamów, za które kupiłam 8 rzeczy.
• Produkty: Jak już wspomniałem, większość produktów kupuję w innych krajach. Tak więc wydałem 350 AED ($95) w RPA, za które kupiłem około 5 kg. wołowiny w różnych postaciach, 1 kg mięsa strusia, 3 litry soku, mleko, 1 litr jogurtu, truskawki, jagody i jeszcze kilka drobiazgów. W takich momentach różnica jest bardzo odczuwalna. Mogę z całą pewnością powiedzieć, że kupowanie jagód w Dubaju jest drogie, a większość owoców, które jednocześnie nie będą najsmaczniejsze. Najczęściej w Dubaju kupuję kurczaka, mleko, jajka, chleb i warzywa.

Załączam zrzuty ekranu z lokalnej aplikacji - plus minus te same ceny w sklepach. 

Dubaj jest najdroższym emiratem pod względem cen mieszkań.

Nieruchomości i wynajem

- Nasza firma zapewnia mieszkania dla pracowników, ale jeśli kupiłeś mieszkanie dla siebie lub ożeniłeś się, to firma wydaje pewną kwotę na wynajem. Mój mąż i ja wynajmujemy mieszkanie z jedną sypialnią, chociaż tutaj jest to bardziej podobne do naszego euro-dwupokojowego mieszkania - oddzielna sypialnia i salon z kuchnią.

Ceny wynajmu są zwykle podawane za rok. W ścisłym centrum mieszkanie z jedną sypialnią kosztuje od 120 000 dirhamów ($32 675) rocznie, bliżej obrzeży - około 100 000 ($27 230). Można powiedzieć, że mieszkamy na pustyni, ale okolica jest dobra, z rozwiniętą infrastrukturą. Ceny zaczynają się od 55 000 dirhamów ($15 000) rocznie.

Są obszary, w których można znaleźć mieszkania za 30 000 dirhamów rocznie, ale jest to albo granica z Szardżą, albo strefy przemysłowe, w których często mieszka klasa robotnicza, a mieszkania są tam podzielone na kilka osób. Oznacza to, że są to dość zatłoczone obszary. 

Ważne jest, aby zrozumieć, że nie wszyscy pracownicy w Dubaju mogą sobie pozwolić na wynajęcie oddzielnego mieszkania. Ci, którzy zarabiają 4-5 tysięcy dirhamów lub mniej, często mieszkają dla 8 osób w jednym pokoju. Istnieją nawet specjalne apartamenty z małymi pokojami. Widziałem je w dzielnicy Deira.

Niektórzy moi koledzy, zwłaszcza ci z rodziny, mieszkają w Szardży, gdzie ceny są prawie dwa razy niższe. Ale tam jest problem z korkami - rano i wieczorem można stać po dwie godziny.

Ogólnie rzecz biorąc, Dubaj jest najdroższym emiratem pod względem mieszkań. Nawet w stolicy, Abu Zabi, czynsz jest tańszy.

Jeśli chodzi o poszukiwanie mieszkania, to wystarczy, ale trudno jest wybrać. Szukaliśmy przez około miesiąc. Prawie wszystko przechodzi przez agentów, a wydaje się, że jest ich tu więcej niż zwykłych ludzi! Jednak nie działają oni tak samo jak w Mińsku. Tutaj sami szukaliśmy mieszkania, a agent pojawił się na końcu i wziął 3% kosztów za podpisanie umowy. To doświadczenie nie jest zbyt przyjemne, a jak rozumiem, znalezienie dobrego agenta nieruchomości jest w Dubaju ogromnym problemem.

Przed spotkaniem musisz wiedzieć, że płatności nie są miesięczne, ale w czekach, zwykle z 3-miesięcznym wyprzedzeniem. Ponadto potrzeba około 5000 dirhamów na depozyty i otwarcie konta. Opłata komunalna wynosi zwykle 200-300 dirhamów miesięcznie.

Podsumowując, do wygodnego życia (nie w centrum) potrzeba około 10 000 dirhamów (~ $2,700) miesięcznie. Obejmuje to czynsz, usługi komunalne, artykuły spożywcze, benzynę i kilka wypadów z przyjaciółmi. Być może uda się nawet trochę odłożyć. Oczywiście można zaoszczędzić na mieszkaniu, wybierając coś prostszego lub mieszkając z kimś. Wtedy wystarczy mniejsza pensja.

Dubaj to moim zdaniem dość krzemowe miasto.

Zalety i wady mieszkania w Dubaju

- Największą wadą Dubaju są niesamowicie gorące lato. W tym czasie wyjście na zewnątrz w ciągu dnia jest prawie niemożliwe, tylko w nocy. W domu trzeba stale korzystać z klimatyzacji, co zwiększa rachunki za media i wpływa negatywnie na zdrowie. Klimatyzator silnie osusza powietrze, co powoduje ogólne wysuszenie nosa, ust i skóry.

Kolejnym problemem jest jakość wody. Jest odsalana, czyli pobierana z morza i oczyszczana z soli. Jakość pozostawia wiele do życzenia. Zakładam filtry na prysznic, żeby myć się mniej więcej czystą wodą, bo inaczej włosy bardzo by mi wypadały. Herbatę i jedzenie przygotowujemy tylko z wody butelkowanej.

W ostatnich latach ulewne deszcze zaczęły występować zimą. Zwykle ma to miejsce od lutego do kwietnia i trwa dzień lub dwa. Ale miasto jest zupełnie nieprzygotowane na tak ulewne deszcze - nie ma normalnego systemu odwadniającego. W rezultacie dochodzi do prawdziwych powodzi. Na przykład w tym roku padało przez trzy dni, a miasto zostało zalane tak, że drogi były odśnieżane przez kilka miesięcy. W naszym budynku zalane zostały dwa piętra podziemnego parkingu, a wokół domu było po kostki wody.

Oczywiście nie sposób nie wspomnieć o ceny. Są tu po prostu kosmiczne, zwłaszcza w restauracjach. Za zwykły obiad z mięsem, przystawką i sałatką można zapłacić około 200 dirhamów za osobę (około $ 50) i jest to uważane za normę. Przy pierwszym przyjeździe jest to szokujące, ale z czasem można się do tego przyzwyczaić.

Mieszkanie jest również bardzo drogie. Płacimy tysiąc dolarów miesięcznie za wynajem mieszkania, co jest dla mnie niewiarygodne. Bardzo trudno jest też kupić własny dom, trzeba oszczędzać.

Dla mnie osobiście kolejną wadą jest brak prawdziwej natury. Naprawdę tęsknię za zielenią. parki, lasy. Dubaj wydaje mi się w jakiś sposób nienaturalny, bardzo pretensjonalny. Wiele osób próbuje się tu popisywać, zwłaszcza turyści. Nawet wśród tych, którzy przyjechali do pracy, połowa stara się pokazać, że są "w Dubaju". Miasto wydaje mi się w jakiś sposób silikonowe, nierealne.

Ale są też oczywiście zalety. Główną z nich jest bezpieczeństwo. Tutaj nie można bać się chodzić po ulicach w nocy. Możesz zostawić swój telefon na stoliku w strefie gastronomicznej, aby usiąść i zjeść posiłek - nikt go nie zabierze. Również na plaży nie można martwić się o swoje rzeczy.

Kolejnym dużym plusem jest brak podatku dochodowego. Nasze wynagrodzenie nie jest opodatkowane, w przeciwieństwie do wielu krajów europejskich. Jedyne, co jest dostępne, to 5% VAT przy płaceniu w sklepach i restauracjach.

Wiele osób przyjeżdża tu, by otworzyć biznes. Nie wiem zbyt wiele na ten temat, ale mówią, że nie jest to zbyt trudne.

I oczywiście praca jest ogromnym plusem. Przynosi dobre pieniądze i daje różne bonusy, o których mówiłem już wcześniej.

Wypoczynek i ulubione miejsca w Zjednoczonych Emiratach Arabskich

- Jednym z moich głównych hobby jest siatkówka plażowa. Często gram na Kite Beach, gdzie są specjalne boiska do siatkówki. Zbiera się tam wiele drużyn, mają czaty WhatsApp, gdzie można zarezerwować miejsce na mecz.

Właściwie mam wiele hobby, ale większość z nich jest "domowej roboty". Wynika to z faktu, że latem jest tu bardzo gorąco, więc wolę zajęcia w pomieszczeniach. Uczę się nowych języków, edytuję zdjęcia, bloguję - wszystko to można robić w domu i na świeżym powietrzu, ale latem oczywiście wygodniej jest w środku.

Mam również dostęp do centrum zdrowia za pomocą mojej karty pracowniczej. Jest tam siłownia i różne zajęcia: śpiew, taniec, rozciąganie, boks i inne treningi. Możesz uczęszczać na dowolne zajęcia za darmo, co bardzo mi się podoba, ponieważ uwielbiam różnorodność.

Z przyjaciółmi staramy się odkrywać nowe miejsca w mieście. Trudno mi jednak polecić coś konkretnego, zwłaszcza restauracje. Mamy zniżki korporacyjne, więc to, co nam wydaje się normalne cenowo, dla innych może być drogie.

Nie jestem jedną z tych osób, które chodzą do Burj Khalifa w każdy weekend. Chodzę tam tylko wtedy, gdy są tam goście, którzy nigdy wcześniej nie byli w Dubaju.

Lubię interaktywną rozrywkę i parki rozrywki. Na przykład IMG Worlds to kryty park rozrywki, a Motiongate to park na świeżym powietrzu. Zimą bardzo przyjemnie jest spacerować po Riverland - jest to miejsce stylizowane na francuską wioskę, gdzie można spacerować wzdłuż rzeki.

Ja i moi przyjaciele lubimy podróżować poza Dubaj. Bardzo lubimy Hatta - piękne jezioro w górach. Byliśmy też w innych Emiratach: Ras al-Chajma, Fudżajra, Abu Zabi, Al Ain. Jest tam zupełnie inna atmosfera, bardziej zrelaksowana. Nawet w Abu Zabi jest mniej turystów, restauracje nie są tak zatłoczone, a ceny niższe. Te wycieczki dają możliwość zobaczenia drugiej strony ZEA, która nie jest tak turystyczna i hałaśliwa jak Dubaj.

Wskazówki dla tych, którzy chcą przeprowadzić się do Dubaju

- Przede wszystkim radzę tym, którzy zamierzają przeprowadzić się do Dubaju, aby dowiedzieli się jak najwięcej o tym mieście z realistycznych źródeł. Nie ograniczaj się do pięknych blogów, na których dziewczyny chodzą na imprezy w drogich sukienkach. Dowiedz się, ile kosztuje mieszkanie, czynsz i transport. Dowiedz się, czy możesz sobie pozwolić na takie wydatki. Kiedy tu przyjechałem, wszystko co wiedziałem o Dubaju to to, że stoi tu Burj Khalifa i wiele rzeczy było dla mnie szokiem.

Jeśli zamierzasz szukać pracy i nie masz umowy, upewnij się, że upewnij się, że masz wystarczająco dużo pieniędzy na pierwszy raz. Trzeba z czegoś żyć i wynająć mieszkanie na czas poszukiwania pracy. Może się to wydawać oczywiste, ale niektórzy o tym zapominają. Wybierając pracę, postaraj się, aby pokrywała ona większość twoich wydatków i pozwalała ci coś zaoszczędzić. 

I jeszcze jedno: nie powinieneś oczekiwać, że przyjdziesz i od razu znajdziesz bogatego człowieka, który cię utrzyma. Tak, to się zdarza, ale to raczej wyjątek niż reguła.

Osobno chcę powiedzieć o kartach bankowych. W Dubaju istnieją karty debetowe i kredytowe. Karta debetowa to taka, na którą wpływa pensja, czyli znajdują się na niej prawdziwe pieniądze. Karta kredytowa to karta, na której nie ma Twoich pieniędzy, bierzesz ją na kredyt z banku. Wiele osób zaczyna korzystać z karty kredytowej i zapomina, że nie są to prawdziwe pieniądze, przez co popada w długi.

Mam kartę kredytową nie dlatego, że nie mam wystarczająco dużo pieniędzy, ale dla bezpieczeństwa podczas podróży. Jeśli karta zostanie skradziona, będzie to karta bez pieniędzy. Poza tym, w razie problemów z transakcjami, łatwiej jest poradzić sobie z kartą kredytową w banku.

Teraz o oszustach. W Dubaju są bardzo przebiegli, zwłaszcza przez telefon. Mogą przedstawiać się jako funkcjonariusze banku lub policji i prosić o potwierdzenie danych karty. Nigdy nie podawaj numeru karty, daty ważności i kodu CVV przez telefon. Mój znajomy został okradziony z 7000 dirhamów (około 1900 dolarów).

Jeśli otrzymasz telefon rzekomo z banku lub policji, lepiej po prostu rozłącz się i zadzwoń do banku pod oficjalny numer. Policja zwykle nie może pomóc w przypadku oszustwa, ponieważ sam podałeś informacje.

Pojawiły się również nowe rodzaje oszustw. Mogą na przykład wysyłać SMS-y z linkiem, jak gdyby pochodziły z banku. Nie należy klikać takich linków. Mogą też pójść do domu, udając pracowników banku. Prawdziwi przedstawiciele banku lub policji nigdy tego nie zrobią.

Najczęściej takie sztuczki spotykają osoby, które dopiero co przybyły do Dubaju i nie wiedzą jeszcze o tych programach. Bądź ostrożny i czujny.

W przeciwnym razie, jeśli naprawdę czegoś chcesz, pamiętaj, aby podążać za marzeniem: jeśli za nim podążasz, na pewno przyjdziesz. Wydawałoby się, że wszystko brzmi tak prosto, ale niewiele osób z tego korzysta.

Autor

Julia Janukowycz Redaktor naczelny

Jestem odpowiedzialny za pracę redakcji. Piszę wywiady z ekspertami i poradniki.

Источник