75 faktów o Republice Dominikańskiej

1. Dla wszystkich podróżników i licznych turystów Dominikana to przede wszystkim luksusowe plaże ze śnieżnobiałym piaskiem. Od północy wyspę obmywa Ocean Atlantycki, od południa Morze Karaibskie, a łączna długość dominikańskich plaż to ponad tysiąc kilometrów. Nawiasem mówiąc, chociaż na większości zdjęć reklamowych piasek jest najczęściej biały, w rzeczywistości odcienie plaż na wyspie są bardzo zróżnicowane.

2. Flaga Republiki Dominikańskiej jest czerwono-biało-niebieska z Biblią pośrodku. Kolor czerwony symbolizuje walkę, niebieski - wolność, biały - siłę narodu.

3. Dominikańczycy, podobnie jak wszyscy mieszkańcy Karaibów, są bardzo kontemplacyjnymi ludźmi. Ci, którzy nie są przyzwyczajeni do tak zrelaksowanego stylu życia, mogą nazwać to bezczynnością lub banalnym lenistwem. Ale osobiście wydaje mi się, że to nie lenistwo, ale bardzo cenna umiejętność życia tu i teraz, kiedy zaczynasz naprawdę doceniać proste radości życia, głęboko i dotkliwie żyjąc chwilą obecną. Ale są też koszty tej kontemplacji - jak dominikańska "punktualność", która ma wpływ na lokalną obsługę... Kiedy przyjeżdżasz na Dominikanę, bądź cierpliwy. Jeśli obiecano ci coś "za pięć minut", przygotuj się na czekanie przez pół godziny lub godzinę. Lokalna "manyana" (po hiszpańsku "jutro") oznacza, że będziesz musiał trenować swoją cierpliwość znacznie dokładniej. Cóż, dominikańskie "pojutrze" oznacza "nigdy".

4. Po nałożeniu embarga na Kubę, Dominikana przejęła palmę pierwszeństwa w produkcji cygar i dziś na Dominikanie jest prawdopodobnie więcej fabryk i manufaktur cygar niż browarów w Niemczech. W każdej wiosce jest sklep z cygarami i ludzie, którzy te cygara skręcają. Odbywa się to wyłącznie ręcznie. Jeden pracownik może zwinąć do trzystu cygar dziennie.

5. Mama Juana to skarb lokalnej medycyny ludowej, nalewka na bazie mieszanki suchych łodyg i liści siedmiu lokalnych roślin, o której mówi się, że jest silnym afrodyzjakiem. Do butelki wlewa się alkohol (może być dowolny, nawet najtańsze wino i rum), dodaje miód i zaparza przez trzy tygodnie, po czym dominikańska "Viagra" jest gotowa do użycia. Należy ją jednak spożywać z umiarem - tylko jeden kieliszek na raz. Ale kiedy zawartość butelki się skończy, można ją napełniać alkoholem w kółko.

6. Lokalną walutą jest peso dominikańskie. W chwili pisania tego tekstu kurs wymiany peso do dolara wynosił około 43,5 do jednego. Dlatego drobne monety i banknoty o nominale jednego peso, takie jak na zdjęciu, nie są już w użyciu. W regionach turystycznych można łatwo płacić dolarami, ale nadal bardziej opłaca się płacić w lokalnej walucie. Wszystkie ceny w sklepach oznaczone są znakiem $ - tak oznaczane jest peso dominikańskie - podobnie jak dolar amerykański, ale z jedną kreską.

7. Na Dominikanie niezwykle smaczny jest kurczak, który stanowi podstawę diety wraz z ryżem i fasolą. La Bandera Dominicana (flaga Dominikany) to nazwa prostego jedzenia zwykłych Dominikańczyków. La bandera obejmuje ryż (biały), duszoną fasolę i mięso (czerwone) oraz sałatkę warzywną (prawdopodobnie niebieską). Ten prosty posiłek jest spożywany codziennie, to znaczy, że takie potrawy są tutaj tak stałe, jak codzienne podnoszenie flagi.

8. Nawet żyjąc bardzo skromnie, Dominikanki chodzą do fryzjera co najmniej raz w tygodniu, aby zrobić sobie fryzurę, manicure i pedicure. Ze względu na lokalny klimat i cechy genetyczne, włosy i paznokcie rosną tu szczególnie szybko. Większość mieszkańców wyspy ma kręcone włosy, więc prostowanie włosów jest lokalnym trendem od wielu lat. Większość kosmetyków do włosów sprzedawanych w lokalnych sklepach jest przeznaczona do prostowania włosów. Trzeba przyznać, że proste włosy bardzo dobrze pasują mulatkom.

9. Lokówki są często używane do prostowania włosów. Jednocześnie nie ma nic wstydliwego dla Dominikańczyków, aby pojawić się w tej formie na ulicy. Po założeniu specjalnej siateczki na lokówki, zupełnie nieskrępowane wychodzą w świat, jeżdżą środkami transportu itp. Niestety, wśród moich zdjęć nie było żadnej ulicznej "lokówki", więc zilustruję ten fakt zdjęciem wykonanym w małym wiejskim "salonie piękności". Zakład ten niedaleko Harabakoa był skromną szopą przy drodze.

10. Tu i ówdzie po Dominikanie jeżdżą wycofane z eksploatacji autobusy szkolne ze Stanów Zjednoczonych. Przypomina to nieco obfitość różnych pojazdów z niemieckimi napisami na ukraińskich drogach: fakt, że w USA czy Niemczech brakuje już tradycji, w prostszych krajach są samochody dobrej jakości.

11. W hotelach all inclusive ptaki z pewnością przechadzają się po terenie - flamingi, łabędzie, czaple, pawie, kaczki, a nawet zwykłe kury. Im prostszy hotel, tym mniej flamingów i więcej kurczaków 🙂

12. Dominikańskie koty nie rozumieją ani rosyjskiego "kitty-kitty", ani amerykańsko-brytyjskiego "kiri-kiri". Jeśli chcesz skontaktować się z lokalnymi wąsatymi kotami w paski, użyj znaków wywoławczych "miss-miss-miss". A najbardziej popularne imię dla kota na wyspie jest Mauricio (jak nasz Vaska).

13. Zabawne obrazy w stylu haitańskiej naiwności można znaleźć wszędzie w sklepach turystycznych. Wszystkie są niezwykle jadowite - jasne, nieco monotonne, ale mimo to mają pewien urok.

14. Większość dominikańskiego wojska jest zaangażowana w ochronę granicy z Haiti. Jednocześnie granica jest wyposażona bardzo warunkowo. Tak na przykład wygląda punkt kontroli granicznej w pobliżu Himani w prowincji Independence, który odwiedziliśmy podczas naszej podróży. Bramki, według przedstawiciela Ministerstwa Turystyki, otwierane są dwa razy w tygodniu, ale sądząc po natężeniu ruchu, nie jest to do końca prawdą.

15. Po obu stronach bramy znajduje się duży targ, na którym Dominikańczycy i Haitańczycy handlują hurtowo. Haitańczycy sprzedają głównie pomoc humanitarną, którą przywozi się do nich z całego świata, by ratować ich, biedaków. Cóż, uciekają najlepiej jak potrafią.

16. Pojęcie "pory deszczowej" nie istnieje na Dominikanie. Na Dominikanie parasol służy głównie do ochrony przed słońcem, ponieważ deszcz pada głównie w nocy lub przez półtorej godziny po południu. Od maja do września pada oczywiście więcej niż w innych porach roku. Nie warto jednak porównywać tych deszczy z indyjskim monsunem czy tajskimi tropikalnymi ulewami.

17. Konie są często wykorzystywane jako środek transportu. W głębi wyspy można spotkać lokalnych mieszkańców, po prostu pasących się bez opieki przy poboczach dróg. Dominikańskie konie są krótkie i raczej nieestetyczne. Wiele jest mułów i mułków.

18. Dominikana jest raczej brudnym krajem: recykling śmieci nie jest tutaj ważny, a wszystkie pobocza dróg, plaże i inne miejsca są gęsto pokryte butelkami, plastikiem, torbami. Na przykład to zdjęcie zostało zrobione na malowniczej i całkowicie opuszczonej plaży Playa Saladia w nieturystycznym regionie Barahona.

19. Dominikańczycy są wielkimi fanami loterii. Nawet w najbardziej odległych, zapomnianych przez Boga miejscach z dala od cywilizacji, na pewno będzie banca (hiszpański - "loteria") i być może więcej niż jedna. W małych wioskach są to prowizoryczne szopy, w miastach - bardziej szanowane placówki, takie jak ta na zdjęciu. A miejscowi są zawsze gotowi zabrać tam swoje ciężko zarobione pieniądze, aby zapłacić "podatek od marzeń".

20. Wzdłuż dróg często można spotkać ludzi, którzy bezczynnie stoją lub siedzą w dużych lub małych grupach, obserwując to, co dzieje się wokół nich, komunikując się. Oglądanie obrazów z życia i komunikowanie się z innymi znajduje się na liście ulubionych zajęć Dominikańczyków, wraz ze śpiewami i tańcami.

21. Na Karaibach znajdują się dwa kraje o bardzo podobnych nazwach - Dominika i Dominikana. Jednak pochodzenie i znaczenie tych nazw jest zupełnie inne. Dominika otrzymała swoją nazwę od włoskiego słowa "niedziela", ponieważ w tym dniu wyspa została odkryta przez ekspedycję Krzysztofa Kolumba. Natomiast Republika Dominikańska została tak nazwana od nazwy jej stolicy, Santo Domingo, otrzymanej na cześć świętego Dominika, założyciela zakonu dominikanów.

22. Na dominikańskim odludziu, podobnie jak w Indiach, okna nie są przeszklone. Szkło zastępują kraty lub drewniane żaluzje. A takie delikatne bujane fotele, jak na tym zdjęciu zrobionym w pobliżu jeziora Enriquillo, znajdowano na tarasach domów w całym kraju. Wspaniałe meble dla kontemplujących ludzi.

23. Jeśli jesteś biały, to domyślnie będziesz mylony z Amerykaninem, ponieważ na wyspie jest naprawdę wielu turystów z USA.

24. "Wojsko to zaszczytny zawód" - taki napis widnieje na wzgórzu w pobliżu jednej z dominikańskich baz wojskowych. Służba wojskowa w Republice Dominikańskiej jest dobrowolna i bardzo pożądana, ponieważ dla wielu młodych ludzi z ubogich rodzin jest to jeden z niewielu sposobów na zrobienie kariery i utrzymanie siebie i swojej rodziny.

25. Dominikana to idealny kraj na wycieczki fotograficzne. Jest tam nie tylko piękna przyroda, wiele kolonialnych atrakcji, ale także piękne typy na ulicach. Mieszkańcy wyspy uwielbiają być fotografowani i są bardzo fotogeniczni, a zarazem artystyczni. Z wielką przyjemnością jesteśmy gotowi wejść w kadr, przedstawiając charakterystyczny gest "zwycięstwa". Zrobiłem to zdjęcie w Bani, regionie mango, gdzie uprawia się do 120 odmian tego wspaniałego owocu. Wysiedliśmy z autobusu, aby kupić mango. Doganiając naszą grupę z Pentaxem w pogotowiu, usłyszałem radosne okrzyki z autobusu: "Hej, kochanie! Zrób nam zdjęcie!" Po zrobieniu zdjęcia pobiegła dalej, po czym rzuciła: "A ja? Mnie też zrób zdjęcie...".

26. Jedną z porad dla turystów wybierających się na wakacje na Dominikanę jest to, aby w żadnym wypadku nie pić wody z kranu. Ci, którzy chcą być bezpieczni, powinni używać wody butelkowanej nawet podczas mycia zębów. Na Dominikanie panuje wysoka wilgotność, która oczywiście jest bardzo dobra dla skóry, ale jest nietypowa dla Europejczyków, szczególnie latem.

27. Nie lekceważ dominikańskiego słońca - ze względu na wysoką wilgotność i strefę geograficzną łatwiej tu o poparzenia. Dlatego najlepiej jest stosować krem z filtrem przeciwsłonecznym o współczynniku ochrony co najmniej 50 SPF i jednocześnie starać się aktualizować warstwę kremu tak często, jak to możliwe.

28. "No Estacione" - nie parkować. W kolonialnym mieście Santo Domingo znaki te można zobaczyć wszędzie. A pod nimi zaparkowane są rzędy różnych pojazdów, w tym pojazdy konne. Wiele samochodów ma liczne zadrapania po bokach, bo przedostanie się przez wąskie uliczki pierwszego miasta Ameryki bez zadrapania zaparkowanych samochodów jest możliwe tylko dla kierowcy o milimetrowym wzroście.

29. W różnych częściach kraju można znaleźć oryginalne metalowe rzeźby, takie jak ten byk, który stoi na Starym Mieście w Santo Domingo i stał się już swego rodzaju wizytówką kolonialnego miasta. Autorem rzeźb jest słynny dominikański mistrz Jose Ignacio Morales. W swoim warsztacie El Arcistico w prowincji La Romano rzeźbiarz, wraz ze swoimi uczniami, trudnymi nastolatkami, tworzy szeroką gamę produktów metalowych.

30. Z okazji 500. rocznicy odkrycia Ameryki w Santo Domingo wybudowano Columbus Lighthouse Memorial - imponujący budynek w kształcie krzyża poświęcony odkrywcy Ameryki. Budowa tego budynku kosztowała $50 milionów. Znajduje się tam urna z prochami Kolumba, a dokładniej z jego sercem.

31. W pobliżu latarni morskiej Columbus znajduje się bardzo nietypowy punkt orientacyjny Santo Domingo. Jest to Papamobile, prezent od Pawła Jana II, który kiedyś nazwał Dominikanę "najbardziej katolickim krajem na świecie". Papież wielokrotnie odwiedzał ten kraj i postanowił podarować Dominikańczykom swój środek transportu podczas wizyty z okazji otwarcia pomnika Kolumba.

32. Północne wybrzeże Dominikany nazywane jest Bursztynowym Wybrzeżem, co po hiszpańsku brzmi jak Puerto Plata. To tutaj znajdują się największe na świecie złoża bursztynu, więc bursztynowa biżuteria jest uważana za popularną dominikańską pamiątkę. Oczywiście trudno zaskoczyć rosyjskich turystów bursztynem, ale na Dominikanie jest on wyjątkowy. Po pierwsze, często można tu znaleźć bursztyn z roślinami, owadami i małymi zwierzętami w środku, a po drugie, bursztyn dominikański występuje w szerokiej gamie odcieni: czarnym, zielonym, czerwonym, a nawet niebieskim.

33. Dominikana jest jedynym miejscem na świecie, gdzie wydobywa się larimar. Ten niebieski kamień półszlachetny nazywany jest również "dominikańskim turkusem". Eksperci uważają, że jest to minerał zwany "pektolitem", tylko o nietypowym kolorze. Larimar został po raz pierwszy odkryty przez jubilera Miguela Mendesa w 1974 roku. Nazwał ten niezwykły kamień na cześć swojej córki Larisy i na cześć morza (mar to po hiszpańsku morze). Zdjęcie przedstawia surowy larimar w warsztacie szlifierskim w Baraon.

34. Krzysztof Kolumb, który odkrył wyspę, na której znajduje się Republika Dominikańska w 1492 roku, uznał tę ziemię za najpiękniejszą ze wszystkich, na których stanęła ludzka stopa. Nazwał wyspę Hispaniola. Jednak zwyczajowo nazywa się tę ziemię "wyspą Haiti". W rzeczywistości Republika Haiti zajmuje tylko jedną trzecią wyspy i jest oddzielona od Dominikany górami.

35. Oprócz cukru i tytoniu, kawa jest ważnym produktem eksportowym Dominikany. Uprawia się ją tutaj od trzystu lat. Kawa dominikańska jest ceniona na całym świecie za swój aromat i moc i jest słusznie uważana za jeden z symboli narodowych i przedmiotów dumy.

36. Życie zwykłych Dominikańczyków jest ściśle związane z kalmado - małymi sklepikami, których jest pod dostatkiem nawet w najmniejszych osadach. Właściciele tych sklepów starają się zaoferować klientom jak najszerszy asortyment - znajdą się tam produkty, leki, a nawet gwoździe - ogólnie wszystko, co może zainteresować grupę docelową. Wiele kalmados specjalizuje się w drobnych zakupach: można kupić wszystko na sztuki, organizowana jest również dostawa do domu, czyli nie trzeba nawet iść do sklepu - wszystko, czego potrzebujesz, zostanie przywiezione. Dla wielu miejscowych "sukcesem życia" jest posiadanie własnego dwupiętrowego domu: rodzina mieszka na drugim piętrze, a na pierwszym piętrze znajduje się własny dochodowy sklep, w którym można powiesić własny dumny portret.

37. Choć Dominikana jest jednym z największych importerów tytoniu, Dominikańczycy rzadko palą, za to dość często piją (głównie rum i piwo), ale znają miarę: spotkanie pijanego miejscowego na ulicy jest niemal niemożliwe. Jazda po pijanemu za kierownicą jest tu również często praktykowana, ale pomimo tego i specyficznie chaotycznego ruchu na drogach, wypadki nie zdarzają się tu często.

38. Dominikańczycy lubią jeść pyszne jedzenie. Istnieją trzy rodzaje biznesu, które zawsze będą funkcjonować w Republice Dominikańskiej: naprawy samochodów, fryzjerzy dla wiecznie upiększających się Dominikańczyków i wszystko, co związane z "jedzeniem". Jednocześnie lokalne produkty są naturalne i bardzo smaczne.

39. W Republice Dominikańskiej nie ma świadczeń socjalnych, takich jak emerytury, kapitał macierzyński i inne świadczenia i dotacje. Po przejściu na emeryturę wypłacana jest jednorazowo tak zwana "likwidacja", czyli te potrącenia, które zostały dokonane w latach oficjalnego zatrudnienia, a następnie osoby starsze mogą polegać jedynie na swoich licznych krewnych lub na własnych siłach.

40. Oprócz innych środków transportu, na Dominikanie dostępne są taksówki powietrzne, które można zamówić w małych lokalnych prywatnych liniach lotniczych. Nie jest to tanie, ale można przelecieć cały kraj w kilka godzin.

41. Dominikańczycy to naród bardzo kochający dzieci. Tutejsze rodziny są w większości wielodzietne, często mają dzieci wcześnie, ponieważ aborcja jest prawnie zabroniona, a małżeństwa są oficjalnie dozwolone od 15 roku życia dla dziewcząt i od 16 roku życia dla chłopców.

42. Na Dominikanie praktycznie nie ma tradycji picia herbaty - wszyscy piją kawę. Jednocześnie lokalna kawa jest dość mocna i zwykle pije się ją nie z filiżanek, ale z małych jednorazowych kubków o pojemności 20 mililitrów. Taka porcja radości kosztuje 5 pesos.

43. Lokalną atrakcją przyrodniczą jest unikalne słone jezioro Lago Henriquillo, położone w pobliżu granicy z Haiti. Trzęsienie ziemi z 2010 roku, które zrównało Haiti z ziemią, prawie nie było odczuwalne na Dominikanie, ale po nim poziom jeziora Henriquillo mocno się podniósł, zalewając pobliskie tereny. Teraz można pływać wśród zalanych palm i drzew mango, obserwując lokalną faunę.

44. Lago Enriquillo jest jedynym słonym jeziorem na świecie, w którym występują krokodyle. Ich populacja liczy kilkaset sztuk, choć nie tak łatwo je znaleźć wśród zarośli. Mieliśmy szczęście, doświadczony przewodnik zabrał nas na małą wyspę na jeziorze, gdzie samice krokodyli składają jaja, więc mieliśmy szczęście zobaczyć nie tylko dorosłe osobniki, ale nawet niemowlęta.

45. Inną lokalną atrakcją jest legwan czerwonooki, który żyje tylko na wyspie Cabritos (Kozia Wyspa), otoczonej słonymi wodami jeziora Enriquillo.

46. Ze względu na rosnący poziom wód gruntowych, jezioro Enriquillo prawie się podwoiło, więc rząd musiał przesiedlić część miejscowej ludności. Tak wygląda jedna z opuszczonych wiosek. Została ona zrównana z ziemią, prawdopodobnie po to, aby opuszczone budynki nie zostały zajęte przez nielegalnych Haitańczyków, których jest tu wielu, ponieważ granica znajduje się bardzo blisko.

47. Sąsiednie Haiti to kraj niewiarygodnego ubóstwa, niebotycznej korupcji i tradycyjnego kumoterstwa. Pomimo faktu, że większość Haitańczyków nadal żyje w ruinach pozostawionych przez trzęsienie ziemi z 2010 roku, haitańscy "ważniacy" przyjeżdżają do zamożnej Dominikany na wakacje, zatrzymując się w najlepszych hotelach.

48. Motocykl jest jednym z głównych środków transportu na wyspie. Poruszają się na nim nie tylko trzy osoby (w tym małe dzieci), ale także cztery lub sześć. Wiele osób ignoruje kaski.

49. Dominikana nie kojarzy się z kultem voodoo. Oczywiście za swoje pieniądze spełnisz tu każdą zachciankę: pomysłowi przewodnicy organizują indywidualne spotkania z przykładowymi haitańskimi szamanami voodoo. Ale Dominikańczycy są gorliwymi katolikami: ponad 96% ludności kraju wyznaje katolicyzm.

50. Republika Dominikańska ma własną rosyjską diasporę, z której większość mieszka w kurorcie Bavaro. Niektórzy przyjeżdżają tu na kilka miesięcy, ktoś dostaje pozwolenie na pobyt lub obywatelstwo dominikańskie, na szczęście nie jest to takie trudne, podobnie jak zakup nieruchomości czy zorganizowanie biznesu.

51. Podobnie jak wiele biednych krajów z dobrze rozwiniętą infrastrukturą turystyczną, Dominikana jest krajem turystyki seksualnej, w tym turystyki kobiecej. Miejscowi młodzi mężczyźni o miłej aparycji polują na zagraniczne turystki, choć nie tyle dla nich, co dla swojego portfela. Takich żigolaków w DR nazywa się sledge punks. Słowo to najprawdopodobniej pochodzi od angielskiego wyrażenia "hanky panky", czyli "shura-mura", a stało się popularne i powszechnie używane po premierze komedii Sanky-Panky w 2007 roku. Film opowiada o młodym Dominikańczyku, który przybył do Bavaro w poszukiwaniu bogatego "gringo", który wziąłby go na utrzymanie lub dał mu "zieloną kartę".

52. Indianie Taino, ci sami, którzy zamieszkiwali wyspę w momencie jej odkrycia przez Kolumba i którzy nadali jej nazwę (Haiti w ich języku oznacza "wysoko położoną krainę"), pozostawili po sobie bogate dziedzictwo, którego częścią są liczni indiańscy bogowie. We współczesnej Republice Dominikańskiej wszędzie można zobaczyć etniczne gliniane figurki, takie jak ta poświęcona bogini Księżyca, córce Świtu.

53. Dominikańczycy to bardzo muzykalny naród. To absolutnie normalne, że ktoś nuci lub tańczy w pracy, nawet jeśli jest sprzedawcą lub pracownikiem banku. Muzyka odgrywa ważną rolę w życiu Dominikańczyków. Coś świeżego i melodyjnego zawsze powstawało tutaj dzięki syntezie różnych kultur i narodowości, które topiły się w dominikańskim kotle. Dziś "El Dembow Dominicano" pojawił się w świecie muzyki elektronicznej - rytmicznej mieszanki tanecznej elektroniki, która "daje czadu".

54. Dominikańczycy dali światu słynne "tańce towarzyskie" - merengue i bachatę (oraz style muzyczne o tej samej nazwie). Wieczorne tańce są ich ulubioną rozrywką. Merengue wykonuje się na trzech instrumentach: tamborze (mały bęben), guirze (metalowa perkusja na zdjęciu) i akordeonie.

55. W wielu hotelach all-inclusive tereny są tak rozległe, że przebiega przez nie własny transport, jak samochód, dzięki czemu wczasowicze nie nadwyrężają się niepotrzebnymi przejściami dla pieszych.

56. Jednym z malowniczych zabytków wyspy jest Los Altos de Chavon, stylizowane na europejskie średniowieczne miasto artystów, które zostało zbudowane w latach 70. jako potencjalny plan filmowy. Dziś znajduje się tam szkoła projektowania, galerie, muzea, wiele sklepów, kawiarni itp.

57. Wioska artystów Altos de Chavon posiada własny "grecki" amfiteatr na 5000 miejsc, w którym regularnie odbywają się koncerty gwiazd światowego formatu. Amfiteatr został zbudowany w 1982 roku na koszt Franka Sinatry.

58. W 1979 roku w Los Altos de Chavon otwarto kościół św. Stanisława, w którym później pobrali się Michael Jackson i Lisa Maria Presley. A dziś wiele ślubów odbywa się w szczególności w mieście artystów i ogólnie na wyspie - wiele par z całego świata woli pobierać się w Republice Dominikańskiej.

59. Wielu nielegalnych imigrantów ucieka z Haiti. Głównym zadaniem wojska Republiki Dominikańskiej jest powstrzymanie tej szalonej presji, a około 90% armii jest zaangażowanych w ochronę granic. Wojskowe punkty kontrolne są stale obecne na obszarach przygranicznych, samochody są regularnie zatrzymywane do kontroli. Fotografowanie personelu wojskowego i obiektów wojskowych jest tutaj zabronione. Podziękowania dla Pentax telecaster za to zdjęcie.

60. W Republice Dominikańskiej znajduje się wiele parków narodowych, które pokazują różnorodność lokalnej przyrody: od gór z lasami sosnowymi po dziewicze białe piaszczyste plaże. Rezerwaty przyrody są jednym ze sposobów na zarabianie pieniędzy dla kraju, ponieważ turyści płacą za wstęp na ich terytorium.

61. Mieszkańcy wyspy charakteryzują się różnorodnością rasową. Większość mieszkańców Dominikany to mulaci, których przodkami byli rdzenni Indianie, hiszpańscy konkwistadorzy i afrykańscy niewolnicy. W niektórych regionach żyją białoskórzy potomkowie imigrantów z Wysp Kanaryjskich, a na rolniczych obszarach górskich mieszkają dzieci i wnuki Japończyków, Hiszpanów i Libańczyków, którzy przybyli w latach 60. w celu uprawy lokalnego rolnictwa.

62. Oprócz działalności związanej z żywnością i urodą, istnieje inny rodzaj działalności, który zawsze będzie kwitł na wyspie - są to warsztaty samochodowe.

63. Dominikańczycy bardzo lubią kobiety i jako ludzie otwarci chętnie wyrażają swoje uczucia. Nazywanie kobiety "mi vida" (moje życie) lub "amor" jest całkowicie normalne i nie niesie ze sobą tłustych konotacji. Dominikańczycy są hojni w komplementach i zawsze znajdą coś miłego do powiedzenia dziewczynie, nawet jeśli nie jest ona pierwszą pięknością w wiosce. Krągłe kształty i wyraziste pośladki są tu również doceniane. Dominikanki, przyzwyczajone do męskiej uwagi i ciągłych pochwał, są bardziej spokojne i pewne siebie niż przeciętne Słowianki i dobrze znają swoją wartość.

64. Liczni imigranci z Haiti masowo pracują w rolnictwie, na budowach i w handlu. Ucieczka do Dominikany, która jest bogata w porównaniu do swojego frankofońskiego sąsiada, jest prawdziwym szczęściem, ponieważ wielu Haitańczyków żyje na skraju głodu. Oficjalnie około 3 milionów Haitańczyków mieszka w Republice Dominikańskiej, której populacja wynosi 9,5 miliona ludzi. Oficjalnie, ale tak naprawdę nie wiadomo jak. W przeciwieństwie do zrelaksowanych Dominikańczyków, Haitańczycy nie są wielkimi fanami bycia fotografowanymi - wielu woli odwrócić się od obiektywu lub nawet zakryć twarz.

65. Haitanki, w przeciwieństwie do Dominikańczyków, nadal noszą torby na głowach, jak to jest w zwyczaju afrykańskich kobiet.

66. Dominikana to nie tylko piękne plaże z lazurowymi falami i gorące pustynne regiony porośnięte kaktusami. To także porośnięte sosnami góry i malownicze doliny o chłodnym klimacie. Głównym spichlerzem kraju jest Dolina Konstancy, położona na wysokości 1300 metrów nad poziomem morza. Tutejsze ziemie są niezwykle żyzne, ale górskie zbocza można uprawiać tylko ręcznie - technika nie sprawdzi się na tak stromych górach.

67. Lokalne rolnictwo zaspokaja wszystkie potrzeby wyspy i generuje większość eksportu. W latach 60. dominikański dyktator Trujilio sprowadził specjalistów z Europy i Japonii, aby podnieść poziom rolnictwa w kraju. Wielu z nich, a także ich dzieci i wnuki, nadal mieszkają na wyspie.

68. Chaotycznie przeplatające się przewody elektryczne to częste zjawisko na starym mieście Santo Domingo. Podczas podróży do tego kraju należy wziąć pod uwagę, że napięcie w tutejszej sieci wynosi 110 V, a standard gniazdek jest tu amerykański, dlatego warto zabrać ze sobą przejściówkę.

69. Podobnie jak w innych krajach Ameryki Łacińskiej, na Dominikanie uważa się, że dziewczęta osiągają dorosłość w wieku 15 lat (większość mieszkańców Ameryki Łacińskiej dojrzewa dość wcześnie). Święto wejścia w dorosłość nazywa się Kinseanera i obchodzone jest w dniu 15. urodzin. Na zdjęciu: dumny ojciec i jego 15-letnia córka w Ogrodzie Botanicznym w Santo Domingo.

70. Biedni, ale szczęśliwi Dominikańczycy to bardzo przyjaźni ludzie, nie ma tu zwyczaju unikania sąsiadów. Ludzie żyją jak jedna wielka rodzina: zazwyczaj, kiedy gotują obiad lub kolację, częstują swoich sąsiadów. Dominikańczycy są w ciągłej interakcji - wzajemnie korzystnej i przyjemnej dla obu stron, być może dlatego, że nie mają tendencji do potępiania ludzi, są bardziej skłonni do empatii i wzajemnego zrozumienia.

71. Stolica Dominikany ma pierwszą utwardzoną ulicę w Nowym Świecie: Dam Street. Pojawiła się w 1502 roku, po tym jak do miasta przybyły trzy tuziny szlachcianek ze świty Marii de Toledo, żony Diego Kolumba. Dziewczęta nie miały gdzie chodzić - wszędzie błoto i ziemia, co jest bardzo szkodliwe dla krynolin, więc specjalnie dla nich wybrukowano ulicę. Ponadto Santo Domingo jest domem dla najstarszej katedry w Nowym Świecie - została założona w 1514 roku przez tego samego Diego Kolumba, syna słynnego nawigatora.

72. Dominikana jest ulubionym miejscem wypoczynku wielu celebrytów, w tym takich osób jak Sting, Julio Iglesias, Jennifer Lopez, Vin Diesel, Donald Trump i inni. Wiele gwiazd kupuje własne wille na wyspie, ale głównie w zamkniętych rezydencjach, takich jak Casa De Campo, gdzie "ludzie z ulicy" nie mogą się dostać.

73. Dominikanie są bardzo pobożnymi ludźmi, nie bez powodu są jedynymi ludźmi na świecie, którzy umieścili Biblię na fladze. Często ci gorliwi katolicy mówią: "Si Dios permite" ("Jeśli Bóg pozwoli"), a naklejki religijne, takie jak ta, są bardzo popularne w środkach transportu - "Lee la Biblia, solo Cristo salva" ("Czytaj Biblię, tylko Jezus zbawi").

74. Reklama w Republice Dominikańskiej jest najczęściej malowana pędzlami i farbami. Czy to za sprawą słabo rozwiniętego przemysłu poligraficznego, czy też siły tradycji, wszędzie można spotkać malowane szyldy. Choć trzeba oddać honor - cała ta ręcznie rysowana reklama pojedynczych rzemieślników nie jest tak toporna jak np. w Afryce. Bardzo zabawne jest obserwowanie starannie narysowanych logotypów globalnych firm i starannie namalowanych nazw marek.

75. Dominikana jest dużym i pięknym planem filmowym, ponieważ jest tam tak wiele malowniczych miejsc. Wiele filmów kręconych jest w prowincji La Romana, gdzie miasto artystów Los Altos De Chavon zostało zbudowane jako kino. Tak znane filmy jak "Rimbaud-2" i "Czas Apokalipsy" były kręcone nad rzeką Chavon, a w 1974 roku legendarny film "Ojciec Chrzestny - 2" był kręcony w kolonialnej stolicy Dominikany. A to nie jest pełna lista obrazów nakręconych na wyspie. Piękno dominikańskich lokacji można docenić oglądając finałową scenę filmu "Bandyci" z Vin Dieselem w roli głównej. Nawiasem mówiąc, jest on wielkim fanem Dominikany.