Mgingo jest najbardziej zaludnioną wyspą na świecie

Następnie około 60 Afrykanów z Kenii, Ugandy i Tanzanii. Motywem osiedlenia się na Mgingo była nie tylko możliwość dobrego połowu, ale także stworzenie własnego "państwa", gminy, w której nie byłoby nierówności i zła. Do 2009 roku populacja Mgingo osiągnęła 131 osób, a następnie "honorowi senatorowie", pierwsi osadnicy Tembo i Kibebe, postanowili nie przyjmować nikogo innego do gminy.

Głównym połowem jest tu okoń nilowy. Rodzina może zarobić do $200-250 tygodniowo - to średnie zarobki Afrykańczyków w sąsiednich krajach w ciągu 2-3 miesięcy.

Fakt, że wyspa jest przedmiotem sporu między Kenią a Stanami Zjednoczonymi, pozwala "państwu" Mgingo zachować niezależność. Uganda - żaden z krajów nie może włączyć jej do swojego terytorium, dlatego przymykają oko na tych rybaków.

W ciągu ostatnich dwudziestu lat oba kraje 9 razy wdawały się w konflikty zbrojne o Mgingo. Początkowo straż przybrzeżna Kenii i Ugandy niszczyła łodzie rybaków, rwała ich sieci, a nawet zastrzeliła sześć osób. Potem jednak oba kraje doszły do porozumienia, że gmina powinna płacić podatki obu państwom.

W rezultacie podatek, który trafia zarówno do Kenii, jak i Ugandy, wynosi 25% zarobków rybaków. Kolejne 10% zarobków idzie na utrzymanie aparatu gminy i sił samoobrony. Oznacza to, że mieszkańcy Mgingo są zmuszeni płacić za swoją wolność 60 procentami swoich zarobków. Ale nawet pozostałe 40% ich zarobków pomaga im żyć wielokrotnie lepiej niż ich sąsiedzi nad Jeziorem Wiktorii.

Na wyspie znajduje się pięć barów, salon piękności, apteka, a także kilka hoteli i cztery domy publiczne - mężczyźni są zajęci łowieniem ryb, a ich żony i krewne zarabiają dodatkowe pieniądze swoim ciałem. Zgodnie z zasadami gminy Mgingo, obcy nie może tu przebywać dłużej niż jeden dzień.

Gmina jest rządzona dożywotnio przez dwóch "honorowych senatorów" Tembo i Kibebe, jej ojców założycieli, a także pięciu innych wybieranych senatorów (mogą to być tylko mężczyźni w wieku powyżej 30 lat). Decyzje siedmiu senatorów podejmowane są zwykłą większością głosów.

Maksymalną karą na wyspie jest wydalenie z niej, zwykłą karą jest chłosta słomianymi batami. W ciągu dwudziestu lat istnienia "państwa" wyrzucono z niego sześć osób, wszystkie za kradzież.

Obok Mgingo, 200 metrów dalej, znajduje się kolejna wyspa - Usingo. Jest ona nadal niezamieszkana, pomimo strasznego tłoku w gminie: uważa się, że zły duch o imieniu Tuk mieszka również na Usingo. Zły duch Kalele, który został wygnany z Mgingo, rzekomo przeniósł się tam. Przez cały ten czas mieszkańcy gminy nie byli w stanie znaleźć czarownika, który byłby w stanie pokonać dwa potężne złe duchy jednocześnie. Usingo budzi również kontrowersje między Kenią a Ugandą, ale żołnierze armii obu krajów odmawiają osiedlenia się na nim z tego samego powodu - z powodu obecności na nim złych duchów. Na Usingo znajduje się tylko kilka tymczasowych budynków, w których mieszkają biolodzy z pierwszego świata badający Jezioro Wiktorii i jego mieszkańców.