Wyspa Poveglia, Włochy. Historia, zdjęcia

Poveglia to malownicza wyspa na Lagunie Weneckiej, której historia sięga 421 roku. Położona 30 minut od kulturalnego centrum Włoch, ma tajemniczą i mroczną reputację, jest pokryta dramatycznymi legendami i jest zakazana dla turystów.

Ogólna charakterystyka

Wyspa Poveglia to miejsce strzeżone przez całą dobę przez służby patrolowe, część Laguny Weneckiej i położona naprzeciwko obszaru Malamocco wyspa Lido di Venezia.

Ogólna charakterystyka obiektu naturalnego:

Na 600-kilometrową wyspę Lido nie prowadzi żadna droga lądowa. Można się tam dostać jedynie prywatnym transportem wodnym. Terytorium wyspy jest uważane za zamknięte dla publiczności, a okres rozpatrywania indywidualnych wniosków przez lokalną gminę wynosi 10 dni.

Nie ma również wiarygodnych zdjęć terytorium wyspy, ponieważ w Wenecji, podobnie jak w innych miastach turystycznych, fotografowanie z dużej wysokości jest zabronione, a samodzielne uruchamianie quadrocopterów podlega karze grzywny.

Dane historyczne

Wyspa Poveglia po raz pierwszy pojawia się w kronikach historycznych w V wieku, w związku z przesiedleniem mieszkańców Padwy i Este, którzy uciekli przed inwazją barbarzyńców, prowadzoną przez Alaryka Gota i Attylę Huna, podczas upadku Cesarstwa Rzymskiego. Oryginalna nazwa wyspy to Popilia, pochodząca od włoskiego pioppeti - topola.

Liczne wyspy laguny otoczone zatoką były uważane za uciekinierów, jak najbardziej chronionych przed wrogą armią, co doprowadziło do szybkiego wzrostu liczby jej mieszkańców.

W IX wieku populacja wyspy została również uzupełniona uchodźcami uciekającymi przed niepokojami społecznymi w Republice Weneckiej, w tym jej głową i 200 bliskimi mu osobami. Do drugiej połowy XIV w. terytorium wyspy było spokojnie zabudowywane. Pojawił się tu kościół San Vitale (św. Witalisa), liczne ogrody i winnice.

Mieszkańcy wyspy z powodzeniem handlowali, zajmowali się rybołówstwem, rolnictwem i wydobyciem soli. Również żegluga była szeroko rozpowszechniona w regionie Wołgi, który ma własny samorząd lokalny, a statki były przewożone w najbezpieczniejszy sposób.

W 1379 r., z powodu ataków zbrojnych i oblężenia floty genueńskiej, które były częścią długotrwałej konfrontacji między republikami wenecką i genueńską, mieszkańcy Poveglia zostali zmuszeni do przeniesienia się na dużą wyspę Giudecca położoną w obrębie miasta (i nigdy nie wrócili), pozostawiając swoje dawne miejsce zamieszkania całkowicie niezamieszkane.

W 1527 r. doża wenecki Andrei Gritti zasugerował sprzedaż Poveglia na preferencyjnych warunkach mnichom z kongregacji Camaldula, ale ci ostatni odrzucili otrzymaną ofertę.

W 1645 roku, w południowej części Povelli, rząd wenecki zbudował potężną ośmiokątną fortyfikację - sztuczną wyspę wyposażoną w armaty i działającą jako fort artyleryjski w obronie republiki.

Po zakończeniu pandemii dżumy, w 1661 r., wenecki doża Domenico II Contarini podjął nową próbę zasiedlenia wyspy, zwracając się przede wszystkim do potomków obywateli, którzy mieszkali na jej terytorium w IX wieku, i oferując im powrót do Povelya, ale nie powiodło się nawet pomimo imponującego wynagrodzenia oferowanego za przesiedlenie.

Wielokrotnie podejmowano również nieudane próby sprzedaży terytorium wyspy.

Później na Povelye zbudowano schroniska dla bydła i magazyny, a w 1776 r. przekazano je na potrzeby departamentu zdrowia.

Epidemia dżumy

Jedną z lokalnych nazw tego terytorium jest "Wyspa Dżumy" lub "Bramy Piekieł", która powstała podczas rozprzestrzeniania się dżumy na terytorium Europy.

W drugiej połowie XVI wieku, który przeszedł do historii jako epidemia "Czarnej Śmierci" (1346-1353), która zniszczyła prawie 1/3 populacji średniowiecznej Europy, wyspa, pod jurysdykcją departamentu zdrowia Republiki Weneckiej, służyła jako miejsce pochówku obywateli zmarłych na śmiertelną chorobę.

Początkowo zbudowano tu 2 szpitale dla chorych na dżumę, sprowadzonych z kontynentalnej części Republiki Weneckiej w celu uniknięcia powszechnego rozprzestrzeniania się "czarnej śmierci" w dużych miastach.

Opieka medyczna dla obywateli, którzy znaleźli się w niebezpieczeństwie, niezależnie od ich płci, statusu społecznego i dobrobytu materialnego, praktycznie nie była zapewniana, ograniczając się do okresowych badań przez "lekarzy zarazy", którzy nosili wydłużoną, przypominającą dziób skórzaną maskę wypełnioną aromatycznymi ziołami, które odpychają nieprzyjemne zapachy, co jest jedną z przyczyn infekcji.

Historycy są pewni, że na Povelli znajdują się również wspólne groby mieszkańców zmarłych na dżumę, przypominające te znalezione w 2007 roku na pobliskiej wyspie Lazaretto Vecchio, ale do tej pory nie przeprowadzono wykopalisk archeologicznych potwierdzających tę teorię.

W 1776 r. na wyspie pojawiła się trzecia lecznica, która służyła jako strefa kwarantanny dla umieszczania towarów i załóg kupców, którzy płynęli z daleka.

Wszystkie statki płynące do Wenecji musiały przejść szczegółową inspekcję w punkcie kontrolnym Poveglia i przejść 40-dniową kwarantannę, podczas której przybywająca załoga wraz z ładunkiem była umieszczana w oddzielnych, odizolowanych pomieszczeniach, a jeśli pojawiły się oznaki "czarnej śmierci", byli przenoszeni do specjalnego szpitala.

Punkt kontrolny wraz z ambulatorium funkcjonował do 1814 roku, po czym został zamknięty. Zamiast tego na bezludnej wyspie urządzono magazyny amunicji do broni, które zostały niemal całkowicie zniszczone przez armię Napoleona Bonaparte.

Kościół San Vitale, zbudowany przez pierwszych osadników w Povelye, został również rozebrany, a dzwonnica została przekształcona w latarnię morską, a sam dzwon został usunięty i przetopiony.

Dom opieki lub szpital dla umysłowo chorych

Na początku XX wieku w Povelye zorganizowano dom opieki, według innej wersji - zamknięty szpital psychiatryczny, w którym przebywali chorzy psychicznie, a także osoby zdrowe psychicznie, znane z negatywnego stosunku do rządzącego reżimu Benito Mussoliniego.

Nie wiadomo, co dokładnie wydarzyło się w murach zamkniętej placówki medycznej, a w 1967 roku, w tajemniczych okolicznościach, zmarł jej naczelny lekarz, który prawdopodobnie oszalał. Mężczyzna spadł z dzwonnicy, a wkrótce po jego śmierci, w 1968 roku, szpital psychiatryczny został zamknięty.

Ostatni mieszkańcy pozostali na wyspie ciała do 1985 roku, wykorzystując jej terytorium do potrzeb rolniczych, a następnie opuścili Povelya z nieznanych powodów.

Legendy i mity

Wyspa Poveglia skrywa wiele mrocznych sekretów, a mieszkańcy Wenecji i innych włoskich miast położonych w jej pobliżu starają się jak najmniej wspominać o tym tajemniczym miejscu. Zwykli turyści nie mają tu wstępu. Lokalne władze robią wyjątek jedynie dla badaczy, którzy oceniają terytorium wyspy z profesjonalnego punktu widzenia.

Po wyspie krąży patrol policji, a według osób, które odważyły się odwiedzić ją z naruszeniem prawa, robi to raczej nieprzyjemne, przygnębiające wrażenie.

Niepotwierdzone, ponure legendy o wyspie opierają się na dwóch faktach historycznych - epidemii "Czarnej Śmierci" - dżumy dymieniczej z IV w. oraz znajdującym się tu zamkniętym szpitalu psychiatrycznym.

Pierwsza z nich mówi, że wyspa była wykorzystywana jako miejsce przetrzymywania członków rodziny, którzy zmarli na śmiertelną chorobę nie tylko w okresie od 1346 do 1353 roku, ale także w czasach Cesarstwa Rzymskiego.

Zostali oni rzekomo zabrani na wyspę wraz z krewnymi zarażonymi "czarną śmiercią" i pozostawieni na kwarantannie, która w większości przypadków zakończyła się bolesną śmiercią.

Nie mieli oni czasu na pochowanie wszystkich zmarłych, co zmusiło władze miasta do zarządzenia spalenia zmarłych wraz z ludźmi, którzy jeszcze żyją, ale nie wykazują oznak życia. Według plotek rozpowszechnianych przez obywateli mieszkających we Włoszech, liczba zmarłych w tym miejscu przekracza 150 tysięcy, a sama wyspa składa się z prawie 50% popiołów ze stosów pogrzebowych.

Lokalni rybacy nadal nie mają odwagi rozstawiać sieci w pobliżu "Wyspy Śmierci" w obawie przed wyłowieniem kości zmarłych ludzi.

Nie ma wiarygodnego potwierdzenia istniejącej legendy, ponieważ:

• Nie ma danych historycznych na temat epidemii dżumy w Starożytnym Rzymie, a w rękopisach współczesnych pandemii "Czarnej śmierci" z XIV wieku. Nie ma informacji o masowym paleniu ludzi na wyspie Povella.
• Wykopaliska archeologiczne na wyspie nie były prowadzone ze względu na zakaz odwiedzania jej terytorium wydany przez lokalne władze, a zdjęcia przepełnionych ludzkimi szczątkami grobów odkrytych w 2007 roku przez Luisę Gambaro, antropologa z Uniwersytetu w Padwie, zostały wykonane na pobliskiej wyspie Lazaretto. Zabronione jest robienie zdjęć na ziemi za pomocą quadkoptera.
• Nie przeprowadzono badań warstwy gleby na wyspie pod kątem zawartości popiołu.

Druga legenda pochodzi z początku XX wieku i opowiada o okrucieństwach popełnionych w zamkniętej placówce medycznej.

Według niepotwierdzonych doniesień, instytucja zbudowana na wyspie nie należała do domu opieki, jak opisano w nowoczesnych przewodnikach turystycznych, ale do zamkniętego szpitala psychiatrycznego dla pacjentów chorych psychicznie, którego główny lekarz stosował nietradycyjne metody leczenia, w tym leczenie elektrowstrząsami, a także praktykował stosowanie zabronionych narkotyków.

Według plotek przeprowadzano tu również eksperymenty medyczne, w tym lobotomię czaszki bez znieczulenia i przy użyciu ręcznych narzędzi stolarskich - dłuta, wiertarki, młotka.

Legenda mówi również o chorych psychicznie ludziach cierpiących na koszmary, którym towarzyszą dziwne jęki, krzyki i pojawienie się duchów dusz, które zmarły na wyspie podczas epidemii "Czarnej Śmierci" ludzi.

Przyczyną samobójstwa głównego lekarza kliniki są również problemy psychiczne związane z pojawieniem się bezcielesnych dusz osób wcześniej przez niego torturowanych.

Legenda głosi, że w rozpadającym się budynku szpitala psychiatrycznego wciąż słychać dziwne dzwony i krzyki zmarłych, a po przejściu przez ocalałe pokoje można zobaczyć rozrzucone wszędzie cząstki zegara.

Nie ma wiarygodnych danych potwierdzających legendę, a sceptyczni ludzie również tak twierdzą:

• Gruz znaleziony w ścianach budynku może być związany ze stopniowym niszczeniem wyposażenia kuchni.
• Osoby cierpiące na poważne zaburzenia psychiczne mogą słyszeć dziwne głosy i mieć halucynacje.

Mieszkańcy Wenecji i pobliskich miast również nie wierzą w ponure, paranormalne plotki otaczające wyspę, twierdząc, że brak populacji na wyspie nie jest związany z rzekomymi masowymi grobami i pojawiającymi się tam duchami.

Włosi są również pewni, że zniszczony budynek na wyspie nie należał wcześniej do szpitala psychiatrycznego, ale do domu spokojnej starości, ale pozostałości sprzętu medycznego znalezione w jego ścianach i napisy na ścianach potwierdzają obecność szpitala dla chorych psychicznie pacjentów tutaj wcześniej.

Otaczające ją tajemnice i wiele sprzecznych, dramatycznych pogłosek sprawiły, że wyspa stała się bohaterem jednej z serii dokumentalnego, amerykańskiego, mistycznego programu telewizyjnego "Ghost adventures!".

Według plotek, podczas nocnego filmowania przy użyciu sprzętu na podczerwień, jeden z uczestników projektu, scenarzysta i reżyser Zach Bagans, został zmuszony do tymczasowego zawieszenia pracy z powodu niesprzyjającego środowiska.

Emitowany kilka miesięcy później serial wywołał prawdziwą sensację wśród amerykańskich widzów, a sama wyspa stała się miejscem pielgrzymek fanów zjawisk paranormalnych.

Aktualny status

Dzisiejsza wyspa Poveglia to kawałek lądu położony w niewielkiej odległości od Wenecji, otoczony wodami zatoki, z gęstą roślinnością i znajduje się na nim kilka dużych historycznych budynków:

• Dzwonnica z XII wieku.Wita, który jest jedyną zachowaną częścią kościoła św. Wita wzniesionego przez mieszkańców wyspy i najstarszym budynkiem. W XVIII w. został przekształcony w latarnię morską, ale obecnie jest w ruinie.
• Sztuczna wyspa otoczona murem który pojawił się w XVII wieku i służył jako ufortyfikowany fort artyleryjski. W XIX wieku wylądowała tu armia Napoleona, a na dnie laguny, według jednej z legend, wciąż można znaleźć pozostałości francuskich statków.
• Otoczony rusztowaniami, zniszczony budynek domu opieki (szpital psychiatryczny), z licznymi ogrodzeniami, znakami ostrzegawczymi i niewielkimi budynkami znajdującymi się w jego pobliżu, które służyły jako mieszkania dla personelu kliniki. Wewnątrz budynku znajduje się prywatna kaplica, a z jego dachu roztacza się malowniczy widok na przybrzeżną lagunę.

W 2014 r. włoski rząd postanowił sprzedać lub wydzierżawić opuszczoną wyspę, co doprowadziło do powstania patriotycznej grupy na portalach społecznościowych "Poveglia per tutti", która zorganizowała zbiórkę funduszy na wykupienie terytorium wyspy, ale po wynikach aukcji włoski biznesmen i burmistrz Wenecji Luigi Brugnaro stał się właścicielem Poveglia.

Po zapłaceniu kwoty 513 000 euro za zakup, stwierdził, że nie chce, aby historyczny punkt orientacyjny w postaci Włochy w niepowołane ręce i obiecał uczynić terytorium wyspy otwartym i atrakcyjnym dla turystów.

Według Brugnaro, zamierza on zainwestować ponad 20 milionów euro w budowę infrastruktury, która pozwoli wyposażyć tu luksusowy hotel i odrestaurować historyczne budynki, ale obecnie zabronione jest odwiedzanie terytorium wyspy bez uprzedniego pozwolenia wydanego przez lokalne władze gminy.

Nie ma regularnych tras do Povelya i można się tam dostać tylko prywatnym transportem.

Wycieczki

Wycieczki na wyspę są prowadzone nieformalnie i organizowane przez kilka prywatnych biur podróży we Włoszech, w tym firmę Viva Venetia, która oferuje jednodniową wycieczkę morską prywatną łodzią dla grupy 3-7 osób w cenie 80 € za pasażera.

Koszt usługi obejmuje:

• Wycieczka żeglarska z Zatoki Świętej Heleny łodzią o długości 6-9 m przez kanał Orphano;
• Możliwość (opcjonalnie) ćwiczenia umiejętności żeglarskich pod okiem doświadczonego instruktora;
• Opowieść o historii wyspy, zakończona 30-minutowym postojem, dającym możliwość spaceru wzdłuż molo.
• Pływanie z łodzi (dla chętnych) i lunch z różnymi napojami;
• Powrót do portu.

Poveglia to tajemnicza wyspa otoczona mrocznymi sekretami w Zatoce Weneckiej.

Położony naprzeciwko dzielnicy Malamocco, na wyspie Lido di Venezia, jest uważany za świadka dramatycznych wydarzeń historycznych, w tym dżumy i wojen napoleońskich, przyciąga fanów zjawisk paranormalnych z całego świata, ale pomimo swojej popularności jest oficjalnie zamknięty dla bezpłatnych wizyt od ponad 30 lat.

Wideo o wyspie

Miasto umarłych: niezamieszkana wyspa Povella:

Источник