"Ludzie myślą, że jesteśmy motylami z niskim IQ" Rosjanka została stewardesą w odrzutowcu biznesowym w Monako. Jak to zmieniło jej życie?

Rosyjska stewardesa pracująca w Monako opisała swój zawód słowami "ciężka praca"

Praca stewardess biznesowych odrzutowców wydaje się większości dziewczyn prawdziwym marzeniem - beztroskie wakacje w drogich kurortach, ogromne napiwki, randki z miliarderami i możliwość oczarowania najbardziej godnych pozazdroszczenia kawalerów planety. Jednak w rzeczywistości za połyskiem i pięknym opakowaniem kryje się ciężka praca, niekończące się treningi, szalony harmonogram i ogromna konkurencja. Rosjanka Olga Prokhorova, po wielu latach pracy jako stewardesa w Rosji, dostała pracę jako stewardesa prywatnych samolotów należących do bogatych ludzi z Księstwa Monako i poznała wady tego zawodu. Opowiedziała o tym w programie "Tape.", dlaczego Rosjanki są kochane za granicą, co biznesmeni preferują podczas lotów i jak stewardesy mogą zostać zwolnione jednym kliknięciem palca.

"Nazwa mojej rodzinnej wioski zdeterminowała mój los"

Gdyby małej dziewczynce, Olyi, opowiedziano o Oldze Prochorowej, która zajrzała w przyszłość, wzięłaby to za żart. Moja osobista historia prawdopodobnie wystarczy na życie pięciu osób.

Materiały na ten temat:

"To świetny sposób na zaoszczędzenie na mieszkanie "Rosjanka dostała pracę na królewskim jachcie. Jak zdobyła wymarzoną pracę? 3 lutego 2022 r.

"Czy miałaś intymną fryzurę przed rozmową kwalifikacyjną? "Stewardesy prywatnych samolotów - o ciężkiej pracy i małżeństwie z bogatymi 22 maja 2022 r.

Urodziłem się w małej wiosce Airport, w najbardziej wysuniętym na północny wschód punkcie Rosji - na Czukotce. Nazwa mojej rodzinnej wioski zdeterminowała mój los. Okna naszego mieszkania wychodziły na pas startowy, na którym wzbijały się w niebo samoloty cywilne i wojskowe. Fascynowały mnie nie myśliwce, które trzęsły oknami, ale piękny Ił-62 dalekiego zasięgu. Poza tym, kiedy leciałem z rodzicami na wakacje, zawsze wpatrywałem się w stewardesy i marzyłem, żeby być taki jak one.

Wiele osób uważa, że stewardesy to "motylki" z niskim IQ. Nie jest to jednak prawda. Aby piąć się po szczeblach kariery i zostać, na przykład, instruktorem lub szefem obsługi stewardes, trzeba mieć wyższe wykształcenie. Dlatego wstąpiłem na Uniwersytet Pedagogiczny w Samarze i na czwartym roku zacząłem pracować jako stewardesa w Samara Airlines.

Samara. Budynek międzynarodowego lotniska Kurumoch

To miasto dało mi dobry start jako profesjonalista, a dziesięć lat później instruktorka linii lotniczych Galina Cech - niesamowita kobieta, która zawsze wyglądała niesamowicie imponująco - zaproponowała, że spróbuje swoich sił w lotnictwie biznesowym. W tamtym czasie widziałem to tylko w filmach, ale z jej błogosławieństwem nadal pojechałem do Moskwy i z nową energią rozpocząłem karierę. Nadszedł najważniejszy okres w moim życiu.

"Rodzimy kraj powinien nauczyć się czegoś od zachodnich kolegów"

Latam w Moskwie od 15 lat. Przez wiele lat byłem sam, żyłem zawodowo, myślałem o przyszłości. Ale w wieku 42 lat spotkało mnie nieprzyjemne zrządzenie losu, które drastycznie zmieniło całe moje życie.

Bardzo kocham Rosję, ale mój ojczysty kraj może się wiele nauczyć od zachodnich kolegów. Faktem jest, że 33 lata dla stewardesy w Rosji to swego rodzaju pułap, podczas gdy w innych krajach stewardesy w wieku 40-50 lat są uważane za najbardziej poszukiwane w zawodzie.

Przez długi czas pracowałem dla słynnej rosyjskiej rodziny, w wyniku czego zostałem bez pracy z powodu sprzedaży ich samolotu. Jednak lata ciężkiej pracy nadal działały na moją korzyść i zaproponowano mi pracę jako freelancer dla znanej osoby z Monako.

Freelance w lotnictwie - loty bez przywiązania do konkretnego zarządu

W ten sposób wyjechałem za granicę i pracuję dla tego pana już od 8 lat. Przyleciałem do Moskwy, jak ludzie jeżdżą rano tramwajem. Lot Nicea - Szeremietiewo stał się moją regularną trasą. Kiedy zaczęła się pandemia koronawirusa, linia lotnicza zaproponowała mi wynajęcie mieszkania na Riwierze Francuskiej.

"Rosyjskie dziewczyny są wyróżniane za służbę z duszą"

Na zachodnim rynku pozostało niewiele rosyjskich dziewczyn. W szeregach są tylko najsilniejsi, a my wszyscy uczymy się bez końca. Nie można się tu zrelaksować, ponieważ style, kuchnie, obsługa i serwis ciągle się zmieniają. Teraz bardzo trudno jest dostać się do pracy na Zachodzie, ale nasi stewardessy wyróżniają się specjalną "obsługą z duszą", pod tym względem niewiele osób może się równać z ich ojczystym krajem.

Obsługa jest bardzo zróżnicowana. W Rosji obiad w prywatnym samolocie oznacza obfitość potraw, często jeden talerz dotyka drugiego. W Monako ważne jest, aby mieć miejsce na stole z minimalną liczbą przekąsek, ale ze ściśle zweryfikowanym schematem serwowania, tak aby pasażer miał przyjemność estetyczną.

Wciąż pamiętam pasażerów z Kaukazu w Rosji. To gościnni ludzie. Dla nich załoga zastawia bardzo bogaty stół, gdzie ilość i obfitość są ważniejsze od estetyki. Francja to zupełnie inna sprawa - wszystko, co małe, zwięzłe, czasem indywidualnie zapakowane jest tu mile widziane. Dlatego personel pokładowy musi się przekwalifikować.

Konkretnie mam na myśli angielskie nakrycie na pokładzie, które łączy w sobie zarówno srebro, jak i porcelanę. W tej wersji ważna jest nie tylko określona konfiguracja naczyń na stole, ale także pozycja stewardessy, aby nie przeszkadzała w komunikacji pasażerów. W takim skoku stosuje się technikę długiego ramienia, gdy ręka nie przechodzi przed klientami. Można się tego uczyć całe życie, bo trzeba brać pod uwagę wiele niuansów.

od $1,500

zaczyna się wynagrodzenie personelu pokładowego w lotnictwie biznesowym

Wynagrodzenie personelu pokładowego w lotnictwie biznesowym zaczyna się od 1,5 tys. dolarów wzwyż. Specjalista na moim poziomie może otrzymać 7,5 tys. dolarów.

"Jestem spalony moją pracą"

Aby dostać pracę za granicą, trzeba również znać podstawy zawodu bezbłędnie, mówić po angielsku, zawsze wyglądać reprezentacyjnie i mieć wyrafinowane maniery. Ludzie na tym poziomie, tacy jak właściciele odrzutowców biznesowych w Monako, nie będą tolerować obok siebie osoby o złym humorze. Stewardesa powinna być spokojna, opanowana, przyjazna. Tak, jesteśmy personelem obsługi technicznej, ale musimy być na równi z pasażerami.

Dlatego zawsze radzę dziewczynom, które marzą o zostaniu stewardesą, aby czytały książki, studiowały etykietę, poprawiały swoją mowę, kształciły się w każdy możliwy sposób i obserwowały, jak zachowują się profesjonaliści. To wszystko trafi do skarbonki marki osobistej. Konieczne jest zrobienie więcej ze swoich możliwości i próba wyjścia poza nie.

Mam kilka historii na ten temat. We Francji był słynny szef kuchni, Paul Bocuse - prawdziwa legenda. Pewien starszy obywatel dał mi zadanie odebrania jedzenia z jego restauracji nagrodzonej gwiazdką Michelin. W tamtych czasach otrzymywanie dań na wynos z takiej instytucji było czymś na granicy fantazji, ale i tak postanowiłem spróbować.

Szef był tak zaskoczony śmiałością tej prośby i moją determinacją, że wyszedł mi na powitanie. Grzecznie wyjaśnił, że nie będę mógł zabrać ze sobą naczyń i wybuchnął śmiechem. Zacząłem proponować potrójny czek, ale to rozśmieszyło go jeszcze bardziej. Jednak ostatecznie Bocuse nadal dał swojemu uczniowi zadanie ugotowania dla mnie jedzenia i powiedział: "Jesteś taki zabawny, powiedz swojemu szefowi, że ma wielkie szczęście, że cię ma!". To było prawdziwe zwycięstwo. Pasażerowie nie wierzyli, że udało mi się zorganizować taką kolację.

W Rosji miała miejsce inna interesująca sytuacja z żoną dyrektora ds. mody. Nie mogę wymienić konkretnych nazwisk, ale Natalia Vodianova reprezentowała jej kolekcję. Moja żona i ja mieliśmy bardzo czuły związek, uwielbiała modę vintage, dlatego w Paryżu zawsze kupowałem dla niej stare magazyny z lat 70-tych i 80-tych, bardzo to doceniała. Oczywiście nie trzeba wcale wykonywać takich gestów, ale wyjątkowo formalne podejście do swoich obowiązków jest zawsze odczuwalne i zauważane przez klientów. A takie działania pokazują, że dana osoba pali się do swojej pracy.

"Nie ma sposobu, aby przejść przez łóżko"

Stewardesy są często mylone z kobietami o łatwych cnotach. Niektórzy uważają, że dziewczyny wybierają ten zawód, aby ułożyć sobie życie osobiste. Wcale tak nie jest

Oczywiście zdarzają się romanse i małżeństwa między stewardesami i pilotami. W życiu jest miejsce na wszystko. Istnieją jednak firmy, w których zabronione jest posiadanie męża i żony w tej samej załodze. Wydaje mi się, że jest to sprawiedliwe. Ponieważ kiedy pracujesz z parą podczas tego samego lotu, czujesz się tak, jakbyś odwiedził ich w kuchni.

A jednak nie ma sposobu, aby dostać tę pracę przez łóżko. To po prostu wykluczone. Latają tu bardzo wysoko postawieni pasażerowie, którzy cenią sobie jakość. Nie ma tu miejsca na pobłażliwość. Ponadto stewardesy muszą posiadać ogromną liczbę umiejętności zawodowych.

Kiedyś byłem wrażliwy na takie stereotypy, ale teraz to minęło. Jeśli stewardesa wykracza poza ramy zawodowe w komunikacji z pasażerem, to zazwyczaj kończy się to porażką. Można wylecieć z pracy za pstryknięciem palca.

Mogą zostać zwolnieni nawet wtedy, gdy żona właściciela odrzutowca uważa, że stewardesa pozwala sobie na zbyt wiele w komunikacji z mężem. Zdarza się, że stewardesy nie zwracają uwagi na opiekunki do dzieci, ochroniarzy lub kierowców rodzinnych. Jest to również duży błąd, który może kosztować karierę.

Mogą zostać natychmiast wyrzuceni za niestawienie się na lot, za źle umyte pojemniki z jedzeniem pozostawione w cieple, za pójście do pracy po imprezie rozrywkowej, brak higieny, ujawnienie poufnych informacji. Nie wolno nam udostępniać danych pasażerów, robić zdjęć ich rzeczy osobistych ani pokazywać numeru lotu w sieciach społecznościowych. Nawet profil musi być prowadzony z lekkim opóźnieniem, aby subskrybenci nie zrozumieli, gdzie jestem.

Istnieje wiele niuansów w obsłudze takich osób. Istnieją zasady, których należy ściśle przestrzegać. Na przykład, gdy główny pasażer się modli, zabronione jest wchodzenie do jego kabiny. Ktoś je koszerne jedzenie, ktoś jest na diecie. Ktoś lubi tylko drogi układ na porcelanie, ktoś jest wrażliwy i prosi o podawanie jedzenia bezpośrednio z pudełek przyniesionych przez catering.

Dlatego nie można sobie wyobrazić, że dziewczyna dostała stanowisko stewardessy ze względu na piękne oczy i wyjątkowy wygląd. Tacy ludzie nie przetrwają długo w zawodzie

"Moneta ma swoją wadę"

Prywatne loty są często opóźnione, ponieważ pasażer może przełożyć spotkanie biznesowe. Właściciele odrzutowców to ludzie sukcesu, którzy mają pełną swobodę poruszania się, myślą inaczej i rozwiązują problemy na bardzo dużą skalę. Dla nich samolot nie jest zabawką, ale środkiem transportu i koniecznością, aby robić duże interesy i być wszędzie na czas.

W niektórych przypadkach samoloty stają się niemal mieszkaniem dla swoich właścicieli: mają zarówno prysznic, jak i kuchnię

Dlatego stewardesy prywatnych odrzutowców żyją w trybie wielozadaniowości i zawsze powinny być na niskim starcie. Zazwyczaj dzień pracy zaczyna się w następujący sposób: stewardesa sama zamawia jedzenie na pokład, a czasem nawet sama je odbiera, drugą ręką zamawia napoje i kwiaty, a równolegle zajmuje się stylizacją i makijażem. W przeciwieństwie do lotnictwa cywilnego, nie ma tu jasnej struktury ani harmonogramu. Trzeba to po prostu zaakceptować.

Sen jest dla nas bardzo ważny, ale w tym zawodzie będzie to trudne. Często spędzamy noc w hotelach, zmieniamy strefy czasowe. To oczywiście wpływa nie tylko na styl życia, ale także na układ hormonalny. Ponadto stewardesy często nie mają stałego miejsca zamieszkania. Ogólnie rzecz biorąc, każdy jasny zawód ma drugą stronę medalu.

Ale są też przyjemne chwile, takie jak podróżowanie. Byłem na prawie każdym kontynencie na świecie. Ominąłem tylko Australię, Japonię i Brazylię. Najbardziej pamiętną podróżą była Grenlandia, przypominała mi moją rodzinną Czukotkę. Są tam niesamowicie ciepli ludzie, jakbym był w dzieciństwie.

"Moja historia nie przypomina bajki o Kopciuszku"

Po przeprowadzce za granicę wiele rzeczy w moim życiu się zmieniło. Również pod względem nawyków. Teraz, na przykład, przywitanie się z nieznajomym nie wydaje mi się już dziwne, jak kiedyś. Musiałem pożegnać się z ponuractwem. Zwolniłem też tempo, nie ma tu pośpiechu.

Ale najważniejsze jest to, że tutaj poznałam mojego obecnego męża. Poznaliśmy się na znanym portalu randkowym, który obecnie nie jest dostępny w Rosji. Zarejestrowałam się tam ze sceptycyzmem, ale z jakiegoś powodu to zdjęcie mojego przyszłego małżonka mnie przyciągnęło, był już teraz z naszym psem.

Rozmawialiśmy, wymienialiśmy się mediami społecznościowymi i zachowywaliśmy się bardzo ostrożnie z powodu rozwodów. Moja historia nie jest o Kopciuszku, który przyszedł do bochenka innych ludzi. Kiedy się poznaliśmy, oboje byliśmy stabilni finansowo. Trzy miesiące później spotkaliśmy się offline. Szybko zdali sobie sprawę, że nie dokonali złego wyboru.

Teraz mieszkamy na północy Włoch w Turynie, zalegalizowaliśmy nasz związek w październiku 2022 roku, a ja otrzymałem pozwolenie na pobyt we Włoszech. W Rosji zostało mi wszystko oprócz córki, która studiuje w Czechach. Ale nie wyobrażam sobie życia bez krewnych, często latam do nich z prezentami. Moja rosyjska i włoska rodzina są moim źródłem siły i prawdziwej radości.

Mój mąż dobrze traktuje moją pracę stewardessy, jest ze mnie dumny, bo to prestiżowy zawód. Ale na razie nasze plany są takie, że w przyszłości zostawię ją i przeprowadzimy się do jego domu na Sardynii

Jest jeszcze jedna uderzająca różnica między moim nowym życiem a życiem w Rosji. Ciągle słyszę od mojego małżonka, że jestem piękna. I nie ma znaczenia, czy noszę makijaż, czy nie, czy się poprawiłam, czy nie. W domu wiele dziewcząt jest przyzwyczajonych do bycia na paradzie, ciągłego dbania o siebie, robienia barszczu i rozpieszczania męża w każdy możliwy sposób, aby usłyszeć te słowa. W moim nowym związku wcale tak nie jest.

Wiem, że istnieje wiele stereotypów na temat Włochów. Lubią głośne frazy i bzdury, ale to głównie cecha południowców, a mój mąż jest Włochem z północy, bardzo poważnym człowiekiem, który ma za sobą Konserwatorium w Turynie. Nie mają w zwyczaju rzucać słów na wiatr. Patrząc wstecz i przypominając sobie, jak żyłam jako dziecko, wciąż nie mogę uwierzyć, że to wszystko mi się przytrafiło. Przecież nigdy nie wymagałem od życia tak wiele, a okazało się, że dostałem wszystko.

Источник