"W ciągu roku zmieniłam 7 krajów i 35 mieszkań". Jak Rosjanka otrzymała wizę dla cyfrowego nomada w Hiszpanii i przyzwyczaiła się do tego kraju

Można powiedzieć, że cały świat jest teraz otwarty dla pracowników zdalnych - jest to znacznie ułatwione dzięki wizom dla cyfrowych nomadów. Obecnie są one wydawane przez ogromną liczbę krajów na wszystkich kontynentach. Hiszpania nie jest tu wyjątkiem.

Vera Zhukova mieszka w Walencji od ponad roku na wizie cyfrowego nomada. W tym czasie zdobyła wizę, znalazła miejsce do życia, uporała się z podatkami i doświadczyła wszystkich radości i trudności hiszpańskiego życia.

W tym wywiadzie Vera dzieli się praktycznymi wskazówkami i spostrzeżeniami, które przydadzą się każdemu, kto myśli o przeprowadzce do Hiszpanii jako nomada lub po prostu interesuje się życiem cyfrowych nomadów.

Marzyłem o podróżach nie tylko podczas wakacji.

O tym, dlaczego zdecydowałem się zostać nomadem

- Opowiedz mi trochę o sobie: ile masz lat, czym się zajmujesz?

- Mam na imię Vera, w Rosji mieszkałam w Petersburgu i zajmowałam się biznesem kawowym. Od ponad dwóch lat jestem cyfrowym nomadą, pracując jako dyrektor marketingu w małej europejskiej firmie IT.

Lubię podróżować nie jako zwykły turysta, ale aby zanurzyć się w lokalnym życiu i odkrywać otaczającą przyrodę. Czy to chodzenie po górach Patagonii i Tierra del Fuego, czy wspinaczka na Elbrus i Olimp - wszystko to sprawia mi prawdziwą radość. Moim marzeniem było nie ograniczać takich przygód do wakacji, ale móc pracować z dowolnego miejsca na świecie. Cieszę się, że mi się to udało.

- Jak zaczęła się Twoja podróż nomada? Jakie są plusy i minusy tego stylu życia?

- Na początku marca 2022 roku opuściłem mój ukochany Petersburg. Miałem fińską wizę Schengen i od tego momentu zaczęło się moje koczownicze życie. Aby jednak nie skończyło się ono szybko, znalazłem pracę, która dała mi możliwość niezwiązania się z miejscem i przyniosła dochód wystarczający na mój styl życia. To kluczowy warunek, o ile oczywiście nie jest się szczęśliwym posiadaczem spadku.

W ciągu roku zmieniłem 7 krajów i 35 mieszkań: Przez sześć miesięcy mieszkałem w Belgradzie w Serbii, a od ponad roku mieszkam w Hiszpanii.

O procesie uzyskiwania wizy cyfrowego nomady

- Opowiedz nam swoją historię uzyskania wizy cyfrowego nomada w Hiszpanii.

- Aby uzyskać wizę cyfrowego nomady w Hiszpanii, konieczne jest zebranie pakietu dokumentów, z których niektóre wymagają tłumaczenia przez tłumacza przysięgłego i apostille.

W momencie złożenia przeze mnie wniosku wymagane były następujące dokumenty:

Umowa o pracę nie została zawarta z hiszpańską firmą, która istnieje od ponad roku. Istnieją również wymagania dotyczące czasu trwania pracy w tej firmie. Jeśli umowa o pracę jest zawarta na dłużej niż rok, wówczas wiza zostanie przyznana na dłuższy okres. Dostałem wizę na 3 lata, co jest maksymalnym okresem.
Wynagrodzenie musi wynosić co najmniej 2646 euro miesięcznie. Jeśli przeprowadzacie się razem, pensja wnioskodawcy powinna wynosić od 3639 euro, a jeśli są dzieci - jeszcze więcej.
Dyplom potwierdzony apostille, jeśli pracujesz w swojej specjalności. Jeśli nie, poprzednia umowa o pracę na podobnym stanowisku na okres co najmniej 3 lat.
Wyciąg z banku dotyczący statusu konta.
Podpisałem "Declaracion responsable de compromiso de alta en la Seguridad Social", która mówi, że zarejestruję się i będę płacić podatki.
CV.
Rekomendacja od pracodawcy.
Apostille zaświadczenia o niekaralności z miejsc, w których mieszkała przez ostatnie 2 lata.
Ubezpieczenie medyczne na rok. Zapłaciłem za nie 775 euro.
Cło państwowe (75 euro).
Wypełniony kwestionariusz (istnieje specjalny formularz).

Wszystkie te dokumenty przygotowałem z pomocą prawnika. 21 dni po złożeniu wniosku poproszono mnie o kolejny wyciąg z konta bankowego, na którym były tylko wpływy z pensji i zaświadczenia o wykonanej pracy dla mojego pracodawcy.

Kilka dni później wiza została zatwierdzona. Mój mąż złożył wniosek po mnie - wszystko było dla niego łatwiejsze, ponieważ dołączył do mojej wizy.

W momencie składania wniosku miałem wizę Schengen i aplikowałem z Hiszpanii. Z tego co wiem, przyspiesza to proces w porównaniu do składania wniosku za pośrednictwem konsulatów.

Zebranie wszystkich dokumentów zajęło mi 3 miesiące. Byłem jednym z pierwszych, którzy otrzymali wizę w kwietniu 2023 roku.

Wiza Nomad jest rodzajem zezwolenia na pobyt. Pod koniec okresu jej obowiązywania będę musiał ubiegać się o przedłużenie, przedstawiając ku temu powody (a mianowicie dowód, że mam umowę i dochód). Po 5 latach mieszkania w kraju mam prawo ubiegać się o pobyt stały, a po 10 latach - o paszport.

Serbia, 2022-2023

W Hiszpanii wady są odwrotnością zalet.

O życiu i adaptacji w Hiszpanii

- Jak to jest być nomadem w Hiszpanii? Podziel się swoimi wrażeniami.

- Bardzo dobrze czuję się w Hiszpanii. Myślę, że dużo zależy od nastroju. Staram się podchodzić do życia tutaj z ciekawością i zrozumieniem, zdając sobie sprawę, że nie ma idealnego miejsca: nie ma kraju z klimatem jak w Grecji, pensjami jak w Norwegii, podatkami jak w Emiratach, cenami żywności jak w Tajlandii, zabawą jak w Hiszpanii, ale jednocześnie spokojem jak w Szwajcarii. W końcu wybieramy nie tylko plusy, ale i minusy danego kraju.

W Hiszpanii wady są odwrotnością zalet. Ludzie tutaj nie są zafiksowani na pracy, zachowują zdrową równowagę między życiem zawodowym a prywatnym, mają czas dla rodziny, przyjaciół, hobby i niezliczone wakacje. Ale minusem tego jest nieprzewidywalność. Na przykład w godzinach otwarcia placówek.

Hiszpanie są bardzo towarzyscy i to jest świetne, ale czasami może być męczące. Na przykład, możesz stać w kolejce do kasy, przesuwając się z jednej stopy na drugą, a osoba, która już zapłaciła, będzie dyskutować o czymś z kasjerem przez kilka kolejnych minut.

Nie ma tu pośpiechu. Czas jest raczej konwencjonalną koncepcją - "jutro" nie oznacza dosłownie jutra, ale raczej "kiedyś później, może nigdy, ale na pewno nie dzisiaj".

Nie ma domowego chamstwa, bardzo niski poziom agresji. Być może ta energia wychodzi podczas niekończących się hałaśliwych wakacji. To zabawne, gdy jesteś na wakacjach, ale gdy mieszkasz tu przez cały czas - czasami musisz uzbroić się w cierpliwość lub wyjechać podczas wakacji. Na przykład Fayas w Walencji, które obchodzone jest przez prawie miesiąc, towarzyszą procesje, petardy, zablokowane ulice.

Hiszpania, 2023-2024

- Hiszpania to nie jest najbardziej cyfrowym krajem. Hiszpańska biurokracja jest bardzo irytująca na początku, na przykład podczas otwierania konta bankowego (zajęło mi to miesiąc) lub ubiegania się o dokumenty.

Prawdopodobnie banki, które były najbardziej zaskoczone, wcale nie były zadowolone ze mnie i moich pieniędzy. Jest tylko kilka godzin w tygodniu, kiedy możesz przyjść i otworzyć konto, a do tego musisz pokazać stos dokumentów, w tym te, które potwierdzają pochodzenie środków. Wszystko to powinno być przetłumaczone na język hiszpański.

Jest taka cecha: w tym samym banku, ale w różnych oddziałach, różni pracownicy mogą wymagać różnych dokumentów. Aby otworzyć konto w banku BBVA, musiałem obejść 6 oddziałów: gdzieś zażądali, aby moja umowa o pracę była w języku hiszpańskim, a nie angielskim, gdzieś umowa była w porządku, ale poprosili mnie o przetłumaczenie faktur przez tłumacza przysięgłego itp. Nie wszystkie transakcje można przeprowadzić za pośrednictwem kasy, a bankomat może nie mieć angielskiego interfejsu.

Ale kiedy to zadanie zostanie ukończone, staje się łatwiejsze.

Hiszpania, 2023-2024

- Trudno było przyzwyczaić się do tego, że większość sklepów, w tym supermarkety i targi, jest zamknięta w niedziele. W sierpniu prawie wszystko poza obszarem turystycznym jest zamknięte przez miesiąc - ludzie wyjeżdżają na wakacje. Tak, cały personel jakiegoś centrum kopiowania wyjeżdża na wakacje - wracają we wrześniu. Usługi zatrzymują się, trudno jest wynająć mieszkanie (nie dotyczy to turystów) itp.

Upał i na wpół martwe miasto z zamkniętymi sklepami to chyba mój najtrudniejszy miesiąc tutaj. Ale z drugiej strony cieszę się, że pracownicy mogą spędzać czas z rodzinami, odpoczywać, a w zespole nie ma sporów o to, kto kiedy idzie na urlop.

Dużo czasu zajęło mi przyzwyczajenie się do sjesty w i tak już nieprzewidywalnym harmonogramie. Wciąż nie jestem przyzwyczajony do późnych kolacji. W Hiszpanii trudno zjeść o 18, większość lokali jest otwarta w porze lunchu od 12 do 15, potem przerwa do 20:30. To dyscyplinuje i oszczędza budżet - jemy kolację w domu, tak jak kiedyś.

Oto "interesująca" dostawa: kurier nigdy nie zadzwonił z wyprzedzeniem, tylko pojawił się już bezpośrednio pod drzwiami. Czasami można wybrać godzinę dostawy w aplikacji, ale to nic nie znaczy - kurier może przyjechać dzień przed wybraną godziną, zadzwonić do drzwi i zapytać, gdzie jestem. Oczywiście po hiszpańsku.

Oczywiście to, co ja uważam za wady, nie jest nimi dla miejscowych. Dla nich jest to znajomy sposób życia. I łatwiej jest żyć akceptując go niż krytykując.

Pewnego dnia spotkałem Amerykankę, która poznała swojego przyszłego hiszpańskiego męża w Samarze.

- Jak przebiegła adaptacja w kraju?

- Znacznie łatwiej niż się spodziewałem. Jak wiele osób, czytałem o etapach adaptacji i obawiałem się, że zajmie to lata.

Pierwszym zadaniem było rozwiązanie problemów domowych: znalezienie mieszkania, rejestracja, uzyskanie dowodu osobistego, otwarcie konta bankowego, otwarcie autonomo (odpowiednik indywidualnego przedsiębiorcy) i konta dla niego, poszukiwanie księgowego w celu zarejestrowania firmy i poruszania się w kwestiach płatności podatkowych.

Pierwszy księgowy znaleziony na podstawie rekomendacji z czatów popełnił błąd, który mógł mnie kosztować 3000 euro, więc musiałem poszukać innego specjalisty. To jeden z przykładów nieprzewidzianych wydatków i stresujących sytuacji, które mogą spotkać każdego nomada.

Jednocześnie pracowałem, a w wolnym czasie poznawałem miasto, kulturę, odświeżałem znajomość hiszpańskiego, uczyłem się angielskiego i przygotowywałem się do maratonu.

Teraz zdaję sobie sprawę, że stawiam sobie zbyt wiele zadań w tym samym czasie. Warto było dać sobie więcej czasu i lepiej ustalić priorytety. W grudniu zawiesiłam zajęcia z hiszpańskiego, bo okazało się, że trudno połączyć naukę dwóch języków, a ja byłam niezadowolona z postępów w obu. Hiszpański pozostał na poziomie A2. Skupiłam się na poprawie angielskiego, który jest mi niezbędny do pracy.

We wrześniu pojechaliśmy na 2 tygodnie na wakacje do Finlandii i Holandii, a po powrocie poczułam się jak w domu - tutaj są moje palmy, moje morze i poranna kawa na balkonie. Mam siłę poznawać nowych ludzi.

Chyba w końcu zacząłem uważać to miasto za swoje, kiedy przebiegłem maraton jego ulicami.

- W Hiszpanii istnieje duża społeczność rosyjskojęzyczna. Można żyć w tej "bańce" przy minimalnym kontakcie z lokalną kulturą. Istnieją nawet sklepy ze znanymi produktami: gryka, Baltika dziewięć i twarożek. Wielu tak robi: zwracają się do rosyjskojęzycznych pośredników w handlu nieruchomościami, wynajmować mieszkania od rodaków, odwiedzać rosyjskojęzycznych specjalistów (manikiurzystki, fryzjerzy, kosmetolodzy).

Organizowana jest tu rosyjskojęzyczna rozrywka: stand-up, koncerty, quizy, imprezy dla dzieci i kluby zainteresowań dla dorosłych. Jest tu wiele kawiarni i barów z typową dla nas obsługą, gdzie serwowane są serniki i napoleonki.

Dla wielu osób jest to ważne wsparcie w okresie adaptacji i sposób na radzenie sobie z tęsknotą za domem. To wspaniałe, że istnieje taka możliwość.

Czasami kupuję grykę i uczestniczyłem w kilku rosyjskojęzycznych wydarzeniach; zorganizowałem nawet własne. Jednak 80% mojej komunikacji odbywa się w języku angielskim. Istnieje ogromna anglojęzyczna społeczność ludzi z całego świata. Dla mnie jest to okazja do poznania innych kultur, spotkania ludzi o zupełnie innym pochodzeniu i poszerzenia mojego spojrzenia na świat.

Na przykład uczestniczyłem w treningu HIIT w parku, po którym szliśmy razem na kawę i zawsze była to bardzo międzynarodowa impreza: trener z Anglii, kilka dziewczyn z Australii, Wenezueli, USA, Hiszpan, Holender. Pewnego dnia spotkałam Amerykankę, która powiedziała mi, że w Samarze poznała swojego hiszpańskiego męża.

Ponadto chodzę na anglojęzyczne spotkania cyfrowych nomadów, wycieczki i występy stand-up, gdzie występują nie profesjonalni komicy, ale sami nomadzi. Bardzo ciekawie jest posłuchać, z czego ludzie żartują. Pakistan, Indie, Niemcy, Izrael, USA, Estonia.

Walencja to wielokulturowe, przyjazne i otwarte miasto. Uwielbiam być częścią tej społeczności. Nie spotkałam się z dyskryminacją czy stereotypami. Po dowiedzeniu się, że pochodzę z Rosji, Rosjanie zwykle mówią o swoich rosyjskich znajomych lub zauważają, że Rosjanie dobrze mówią po angielsku i ogólnie szybko uczą się języków (co jest zaskakujące dla nas, którzy zawsze wstydzimy się naszego akcentu i błędów).

- Czy angielski wystarczy na całe życie?

- Prawdopodobnie nie. Są kraje takie jak Holandia, Dania, Norwegia, Szwecja, gdzie można żyć tylko z angielskim przez lata. Hiszpania zdecydowanie nie jest tak komfortowym krajem pod tym względem.

Na początku można sobie poradzić bez hiszpańskiego, ale często będziesz musiał skorzystać z usług tłumacza (w bankach, agencjach rządowych, przy wynajmie mieszkań i wydawaniu kart SIM).

Nieznajomość hiszpańskiego nie jest jednak przeszkodą w przeprowadzce, jeśli jest się gotowym zapłacić za dodatkowe usługi i znosić przejściowe trudności.

Na dłuższą metę nadal będziesz musiał uczyć się hiszpańskiego. Jeśli przeprowadzisz się z dziećmi do regionów dwujęzycznych (na przykład Katalonii), przygotuj się na dodatkowe trudności w szkole.

Bardzo podoba mi się to, że Hiszpanie wspierają wszelkie próby mówienia w ich języku. Na pewno cię pochwalą: "Jesteś taki dobry! Masz dobry hiszpański", "Jesteś coraz lepszy w mówieniu". To bardzo inspirujące.

Ci, którzy twierdzą, że Hiszpania jest tanim krajem, mogli pochodzić z Norwegii.

O poszukiwaniu miejsca do życia w Hiszpanii

- Gdzie mieszkasz w Hiszpanii? Jak ogólnie działa tam rynek wynajmu, jakie są ceny?

- Mieszkam w Walencji na wybrzeżu Morza Śródziemnego - jest to trzecie co do wielkości miasto w Hiszpanii po Madrycie i Barcelonie. Jeśli weźmiemy pod uwagę wynajem długoterminowy, to zasadniczo dostępne są opcje od roku (ale można je również znaleźć na 6 miesięcy).

W przypadku rocznej umowy najmu można uzyskać pozwolenie na pobyt i nie zależy to od woli właściciela: wystarczy przyjść do gminy z umową i dokumentami potwierdzającymi własność mieszkania przez właściciela. Na tej podstawie otrzymasz oficjalne zaświadczenie o zameldowaniu w miejscu zamieszkania.

Pośrednicy w obrocie nieruchomościami są zajętymi ludźmi i nie spieszą się, aby zaoferować ci coś lub zaoferować coś, co tylko oni mają w agencji. Dlatego bardziej efektywne jest wybranie dla siebie tego, co jest odpowiednie dla stanu, budżetu, a następnie przekazanie go pośrednikowi, aby już prowadził całą późniejszą komunikację.

W Hiszpanii istnieje problem z wypłatami (zajmowanie mieszkań) i niestety ma to wpływ na poszukiwanie mieszkania. Hiszpanie boją się wynajmować mieszkania obcokrajowcom, zwłaszcza jeśli pracują dla firmy spoza Hiszpanii. Pomimo faktu, że moja pensja jest znacznie wyższa niż średnia hiszpańska pensja, niektórzy właściciele odmówili pokazania nam mieszkania. Właściciele obawiają się, że w pewnym momencie przestaniemy płacić i trudno będzie im nas eksmitować (odbywa się to na drodze sądowej, a sądy tutaj są powolne). Wszyscy obcokrajowcy mają takie trudności, nie ma uprzedzeń ze względu na ich narodowość.

Za radą przyjaciół zrobiłem prezentację o tym, jaką mamy wspaniałą, odnoszącą sukcesy i wysportowaną rodzinę - nie palimy, nie urządzamy imprez. Właściciele mieszkań patrzą nie tylko na to, ale także na umowę o pracę i wyciąg z konta.

Właściciele trzech mieszkań, które nam się podobały, odmówili. W innym zobaczyłem karalucha i zmieniłem zdanie na temat filmowania. W innym byłem zdezorientowany działaniami pośrednika ze strony właściciela, kiedy zaczęli wywierać na mnie dużą presję: "przyjdź z gotówką, wszystko załatwimy na miejscu - podpiszemy, bo inna para ubiega się o to mieszkanie, gotowa dziś wpłacić pieniądze". Nie lubię podejmować kosztownych decyzji w pośpiechu, pod presją, więc odmówiłem.

- W rezultacie wynajęliśmy małe, świeżo wyremontowane mieszkanie z jedną sypialnią w samym centrum miasta, w budynku po gruntownej renowacji. Długo negocjowaliśmy kilka punktów umowy - właściciele chcieli, abyśmy zobowiązali się mieszkać przez 3 lata, ale nie byliśmy gotowi na takie warunki.

Koszt wynajmu wynosi 1200 euro miesięcznie. Ponadto doliczane są opłaty za usługi komunalne i Internet w wysokości 200 euro. Zapłaciliśmy też pośrednikowi ze strony właściciela, plus kaucję (kwota za 3 miesiące wynajmu) i kwotę za jeden miesiąc z góry. Z tego co wiem, wysokość kaucji w Hiszpanii była ograniczona latem, a teraz nie trzeba już tyle płacić.

Znalezienie mieszkania zajęło nam 3 tygodnie. Istnieje możliwość wynajęcia domu przez rosyjskojęzyczne kanały telegramowe, ale z moich obserwacji wynika, że oferta jest tam bardzo ograniczona, a ceny wyższe.

Na co zwrócić uwagę wynajmując mieszkanie w Hiszpanii:

Obecność barów i restauracji pod oknami. Sprawdziłem godziny otwarcia lokali na mapie Google. Najlepiej przyjść w piątek wieczorem i rozeznać się w sytuacji. Hiszpanie i turyści mogą być bardzo hałaśliwi, a jeśli coś ci się nie spodoba, nie będziesz mógł się wyprowadzić.
Klimatyzacja i ogrzewanie. Tylko 35% mieszkań w Walencji jest ogrzewanych. Miejscowi są przyzwyczajeni do życia w takich mieszkaniach zimą w formacie "ubierzmy się ciepło, kupmy kapcie z grubą podeszwą". Ale jeśli siedzisz i pracujesz w domu, będzie zimno, a ludzie z Europy Wschodniej, przyzwyczajeni do tej samej temperatury w mieszkaniu zimą i latem, czują się bardzo niekomfortowo w takich pomieszczeniach. W lipcu i sierpniu trudno jest przetrwać bez klimatyzacji, zwłaszcza aby pracować wydajnie.
Rozmiar bojlera. Pożądane jest, aby było ich więcej, ponieważ zwykle nie ma scentralizowanej ciepłej wody.
Okna z podwójnymi szybami. Dobre okna z podwójnymi szybami chronią przed hałasem z ulicy, sąsiadami i utratą ciepła w zimie.
Bliskość śmietników. Często są one zbierane w nocy i jest to bardzo głośne, zwłaszcza zielone pojemniki ze szkłem.
Jakość domów. Ze względu na ciepły klimat buduje się tu niedrogie mieszkania z bardzo cienkimi ścianami. Kiedyś sfilmowałem to na Airbnb - czułem się, jakby sąsiad prał w mojej szafie.
Układy. Musimy być przygotowani na nietypowe dla nas układy.
Infrastruktura. Najlepiej jest zobaczyć pożądany obszar osobiście. O tych samych obszarach w czatach telegramowych piszą "Mój ulubiony obszar" i "Nie radzę nikomu". Każdy ma inne potrzeby, a rodzina z dwójką małych dzieci i mój mąż i ja mamy bardzo różne wyobrażenia o dobrej okolicy. Nie interesują nas place zabaw, szkoły, przychodnie, zamknięte podwórka. Ale potrzebne jest miejsce do biegania i aktywnego życia w mieście.

Holandia, 2023-2024

O kosztach życia w Hiszpanii

- Jakie są ceny w Hiszpanii?

- Ci, którzy twierdzą, że Hiszpania jest tanim krajem, mogli pochodzić z Norwegii. Tak, możesz znaleźć wino za 1,5 euro, ale jest mało prawdopodobne, że będziesz chciał je wypić.

Koszt żywności jest różny: niektóre produkty (na przykład krewetki) są tańsze niż w Rosji, podczas gdy wołowina jest znacznie droższa. Ogólnie rzecz biorąc, nasze wydatki na żywność podwoiły się w porównaniu do Petersburga.

Koszt benzyny wynosi około 1,7 euro za litr. Transport publiczny w Hiszpanii jest dość przystępny cenowo: koszt jednego przejazdu wynosi mniej niż euro. Loty krajowe mogą być bardzo opłacalne, zwłaszcza przy wczesnej rezerwacji i podróżowaniu bez bagażu. Na przykład udało nam się polecieć z Walencji do Bilbao za jedyne 15 euro.

Jednak po pandemii COVID-19, wraz z rosnącą popularnością pracy zdalnej, ceny mieszkań na wynajem krótkoterminowy znacznie wzrosły. W centrum Madrytu skromny pokój dla dwóch osób kosztuje od 150 euro, a pokój w apartamencie od 80 euro. Barcelona i kurorty są w sezonie jeszcze droższe.

Kolacja w restauracji dla dwojga bez alkoholu będzie kosztować co najmniej 40 euro.

Za komunikację mobilną (20 GB internetu, nielimitowane rozmowy, brak roamingu w UE) płacę 23 euro miesięcznie w ramach rocznej umowy. Takie taryfy są dostępne, jeśli masz kartę rezydenta. Dla nierezydentów oferowane są przedpłacone karty SIM, które nie wszyscy operatorzy mają (na przykład Lebara) i są sprzedawane w wyspecjalizowanych sklepach Locutorio. Internet domowy kosztuje nas 30 euro miesięcznie.

- Ile pieniędzy potrzebujesz na życie w Hiszpanii, bazując na swoim doświadczeniu?

- Wydaje mi się, że limity, które zostały wprowadzone w celu uzyskania wizy nomada, są całkiem wystarczające (2 646 euro dla jednego i 3 600 dla dwóch). Nie będzie to luksusowe życie, ale całkiem wygodne. Można żyć za mniejsze kwoty, ale już dość poważnie oszczędzając - na przykład wynajmując pokój, a nie mieszkanie.

Jeśli chodzi o podatki, w Hiszpanii obowiązuje progresywna skala podatkowa: oprócz podatku dochodowego należy również zapłacić składkę na ubezpieczenie społeczne. Kwoty wypłat różnią się nieznacznie w zależności od regionu. W zeszłym roku zapłaciłem około 6000 euro podatków. W tym roku będzie więcej.

Włochy, 2022 r.

O podróżowaniu po kraju i wypoczynku

- Jak spędzasz wolny czas w Hiszpanii i poza nią?

- Lubię biegać, pływać, podróżować. Przeszedłem 320 km. górskim szlakiem Camino de Santiago. Marzę o powrocie i przejściu tej drogi jeszcze raz. Uwielbiam małe weekendowe wypady: pojechać do jakiegoś fajnego miasta w pobliżu, pójść na tor. Uwielbiam też snowboard: do tej pory jeździłam tylko w Alpach, ale planuję opanować też hiszpańskie stoki.

Walencja, gdzie mieszkam, jest bardzo sportowym miastem. Aktywnie promuje się jako "Ciudad del Running" (Miasto Biegania). Oprócz wyścigów na dużą skalę w postaci walenckiego półmaratonu i maratonu, co tydzień w mieście i jego okolicach organizowane są różne wyścigi.

Szczególnie wzruszające jest oglądanie wydarzeń w małych sąsiednich miasteczkach (pueblos). Mieszkańcy wychodzą tam, by wspierać biegaczy, a starsi ludzie wychodzą na krzesła przed dom, by nie przegapić tak ważnego wydarzenia w życiu ich zazwyczaj spokojnego miasteczka.

W Walencji znajduje się 9-kilometrowy park, położony w dawnym korycie rzeki. Jest w pełni wyposażony w boiska sportowe, ścieżki do biegania i jazdy na rowerze. Dla mnie, jako maratończyka, jest to prezent. Jeśli nie masz ochoty na aktywny wypoczynek, możesz urządzić piknik w cieniu drzew lub odwiedzić Ciudad de las Artes y las Ciencias (Miasto Sztuki i Nauki) - kompleks architektoniczny przypominający miasto przyszłości. Odbywają się tam również dyskoteki na świeżym powietrzu.

Madryt i jego luksusowy park Retiro mają szczególne miejsce w moim sercu; lubię odwiedzać moje ulubione kawiarnie i po prostu spacerować ulicami, na których miło jest się zgubić. Do wizyt w muzeach podchodzę selektywnie: Mogę specjalnie przyjechać do Madrytu na kilka godzin, aby odwiedzić Prado, lub pojechać do Bilbao do Muzeum Guggenheima. Byłem również pod wrażeniem Asturii i oceanicznego wybrzeża Hiszpanii.

Ogólnie rzecz biorąc, podziwiam różnorodność regionów Hiszpanii. Różnice te przejawiają się we wszystkim - w kulturze, architekturze, przyrodzie, a nawet językach. Dlatego tak bardzo uwielbiam podróżować po tym kraju.

"Stajesz się wolny". Trzy historie o tym, jak żyją cyfrowi nomadzi: co lubią, ile wydają i jak planują się przeprowadzić.

O zaletach i wadach życia cyfrowego nomady

Wśród zaletJeśli chodzi o mnie, zauważam możliwość połączenia życia i podróży: mieszkasz w pięknych miejscach, poznajesz lokalną kulturę, cieszysz się smakiem, poznajesz ludzi o pochodzeniu bardzo różniącym się od twojego. To cholernie interesujące!

A jednocześnie jesteś wolny, by iść dalej. Pozbywasz się niepotrzebnych rzeczy, uwalniasz się od kultury niekończącej się konsumpcji - wyznajesz minimalizm.

Wady:

Mój kot nie lubi być nomadem. Podróżowanie ze zwierzętami to referencje i wszelkiego rodzaju wymagania w różnych krajach, a także specjalne bilety lotnicze, które trzeba kupić z dużym wyprzedzeniem.
Tymczasowe zakwaterowanie jest zawsze znacznie droższe niż opcje długoterminowe.
Trudniej jest utrzymać przyjaźń i znaleźć nowych przyjaciół, często zmieniając lokalizację.
Adaptacja do nowego miejsca jest zawsze stresująca i wymaga nakładów finansowych i czasowych: dopóki nie dowiesz się, które produkty są smaczne w supermarkecie, gdzie znaleźć odpowiednie usługi i gdzie zrobić pyszną kawę.
Rezerwacja biletów i znalezienie zakwaterowania również zajmuje dużo czasu. Z lokalizacją nie można zgadywać i przypadkowo osiedlić się w getcie, zdając sobie sprawę po fakcie, że te zdjęcia na Airbnb były mocno photoshopowane. Albo, na przykład, prędkość Internetu okazuje się nieodpowiednia do pracy zdalnej.

Dlatego życie nomadów, choć wygląda jak niekończące się wakacje, wcale takie nie jest. Taki styl życia wiąże się z pewnym stresem i oczywiście nie jest odpowiedni dla każdego.

Współpraca z zespołem w Turcji

Wskazówki dla przyszłych cyfrowych nomadów

- Jakich rad możesz udzielić tym, którzy dopiero zamierzają zostać cyfrowymi nomadami?

- Bądź otwarty na nowe rzeczy. Nie można nie porównywać, ale staraj się nie umieszczać etykiet opartych na wcześniejszych doświadczeniach. Bądź ciekawy i szanuj specyfikę danego kraju.

Istnieje fajna książka "Mapa kultury", która pomaga pozbyć się stereotypów (na przykład, że niektóre narody są leniwe, nieszczere itp.) i budować relacje z ludźmi z różnych kultur, rozumiejąc różnice i ich przyczyny.

Dbaj o siebie, nie próbuj łączyć szalonych ruchów i przygód z intensywną pracą zdalną. Daj sobie czas na adaptację.

Bądź przygotowany na to, że ten styl życia jest droższy, bądź bardziej zrelaksowany z powodu utraty pieniędzy, która towarzyszy nowemu doświadczeniu.

Przetłumacz i apostille wszystkie dyplomy i akty małżeństwa z wyprzedzeniem. Napisz duże pełnomocnictwo dla bliskiej osoby, która będzie mogła reprezentować Twoje interesy w agencjach rządowych, otrzymywać certyfikaty w Rosji.

Wyrób sobie drugi paszport. Bardzo przydatny w przypadku zgubienia jednego z nich.

I jeśli naprawdę chcesz spróbować! To nie jest bilet w jedną stronę, możesz wypróbować ten styl życia dla siebie, zrozumieć, czy Ci odpowiada, czy nie, i wrócić, jeśli chcesz.